Alisher Navoiy 1 library ziyonet uz

Nasoi m  ul -M uhabbat ( I-  qi sm)  
Alisher Navoiy
 
 
99 
library.ziyonet.uz/ 
 
Sheroz navohisidindur. Zunnun Misriy ashobidin. Shayx Abu Abdulloh Xafif 
debdurki, Abu Muhriz dedikim, Nisodin Sheroz azimatigʻa chiqtim va sultonning 
qoyidi va atbo’i bila yoʻldosh boʻldum. Alarning af’ol va atvori manga bagʻoyat 
makruh keldi. Koʻngluda inkor qilib tiladimkim, alardin ayrilgʻaymen. Nogoh bir un 
chiqtikim, qoyidning kamari gʻoyib boʻlubdur. Va ul ont ichibdurki, qofila xalqin 
borisin axtargʻay. Va birin-birin bari elni taftish qildilar, men qoldim. Va pas xalq 
dedilar, bu shayx qolibdur va andoq kishini bu nav’ ishga nechuk muttaham qilsa 
boʻlgʻay? Qoyid dediki, men ont ichibmen, foyda qilmas, axtarmoq kerak. Meni ham 
axtardilar. Ul kamar belimda bogʻligʻ chiqti. Men dedimki, billohki manga bu ishdin 
xabar yoʻqtur. Qoyid dedi, bu yolgʻon ont oʻgurligʻidin azimroqdir. Meni 
buyurdikim, yoʻl boshida qofila guzargohida asragʻaylar, to har kishi oʻtsa, tavbix va 
sarzanish qilgʻay. Va andoq qildilar va mening hamrohligʻimdin ayrildilar. Va Shayx 
Abu Muzohim Sheroziy va Shayx Abu Hafs bila xalo aritqonkim oʻtti, Shayx Abu 
Abdulloh Xafif Shayx Abu Muhrizgʻa nisbat beribdur. 
311.
 
A
BDURRAHIM 
I
STAXRIY Q
.
 T
. 
Kuniyati Abu Amrdur. Va Ruvaym bila suhbat tutubdur va Sahlni koʻrubdur va tariqi 
satru ixfo va shatorat erdi. Shotirona libos kiyar erdi va itlar asrar erdi va ovgʻa borur 
erdi. Kabutarlari ham boʻlur erdi. Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurkim, Ruvaym 
dedikim, bu toifadin koʻp bila Lugʻom togʻida boʻlubmen. Andin sobirroq 
koʻrmaymen. Ov uchun dashtga yo togʻga borsa erdi, el koʻzidinkim, yiroq boʻldi, 
itlarin qoʻyar erdi va tengri zikrigʻa mashgʻul boʻlur erdi. Uyida bir oʻy terisi 
ermishki, ostigʻa solur ermishkim, oʻyning shoxlarini ham ul teri bila qoʻygʻon 
ermishlar. Qish oni uyga sudrab solur ermish va yoz tashqari sudrab ermish. Ja’far 
Hazzo aning qoshigʻa bordi. Ahvolin xarob koʻrdi bir buzuq uy goʻshasida va anga 
azim baloyi mutavajjih. Tarahhum qildi va mutagʻayyir boʻldi. Ul dedikim, menga ne 
boʻldi? Ja’far dediki, seni bu dam oʻlgudek koʻradurmen za’fdin. Ul qoʻpti va bir 
azim tosh erdi, koʻtordi. Koʻtorib tomgʻa chiqardi va dedi: Ey qaviy, kelib, bu toshni 
koʻtarib, quyi tushur! Ja’far ojiz boʻlub, hayrat qildi. Ul dedikim, bu kun oʻn yetti 
kundurkim, hech nima yemaydurmen. Ja’farning hayrati koʻproq boʻldi. Anga 
otasidan yigirma ming diram meros qoldi. Ammo el zimmasida erdi va oʻn mingni 
elga kechti va oʻn mingni oldi. Kecha tong otquncha, ul vajh oni gohi savdo xayoligʻa 
gohi ziroat xayoligʻa parishon qilib erdikim, sahar qoʻpub, ul vajhlarni ovuch-ovuch 
qoʻshnilar uyiga sochti. Kunduz ul elga xayol boʻldikim, goʻyo yormoq yogʻibdur. Ul 
tubrani silkidi, yarim diram qolib erdi. Tushti, ashobigʻa dedikim, ishorat sizgakim, 
nonu baqlo boʻldi. El dedilar bu devonani koʻrung! Oʻn ming diramni sochib, yarim 
diram uchun shodliq qilur. Vaqte Abodongʻa bordi va yigirma bir kun qoldi. Har ne 
oqshom anga iftor uchun keltururlar erdi, tongla mavjud erdi. Xalq oning sheftasi 
boʻldilar. Sahl Abdulloh qasd qildi, dedi: Senga mehmonman. Ul dedi: Ne 
buyurursen? Dedi: soʻkboch pishur. Sahl soʻkboch pishurtti va qozon bila oning 
olligʻa qoʻydilar. Hamul dam soyil savol qildi. Buyurdikim, oni soyilgʻa berdilar. Uch 
qatlagʻacha soʻkboch pishirurlar erdi va ul soyilgʻa berur erdi. Toʻrtunchida Sahlning 
quli yoshurun chiqtikim, soyilgʻa man’ qilgʻay. Dedikim, qulingni soyil man’idin 
man’ qil! Sahl man’ qildi. To oy tugandi, ul nima yemay chiqti va birov quruq oʻtmak 
suvgʻa toʻgʻrab yeydur erdi. Oning shirkatida iftor qildi. 
312.
 
M
U
’
AMMIL 
J
ASSOS R
.
 T
. 

---