Hayrat ul-Abror (I- qism) Alisher Navoiy

Hayrat ul-Abror (II- qism) 
Alisher Navoiy 
 
3 
http://ziyonet.uz/ 
boʻlib, bu bilan ushbu ikki mehmonxona (jahon) toʻldi. U (Alloh) ulugʻvorligi bilan oʻt 
yoqsa, jamoli lutf bilan jamoliga suv sepishi mumkun edi. 
Ey xasta Navoiy, sen navo istab, shunday bir yoʻlga otlanadigan boʻlsang, yoʻl yomon, 
yaxshi deb tashvish chekma. «Bismilloh!» - degin-u, qadam bos. «Yaxshi sanolar boʻlsin 
karamga!» Uning karamidan odamlar hurmatdalar-ku! 
II 
Barcha yaratilgan jonli va jonsiz narsalarni tasavvur etish uchun qalamining san’atkorligi 
chehrasini ochgan va hikmatli qalami jamolini orttirish hamda har bir koʻngul 
gʻunchasiga bir husn guli tomon uning shavqi zanjiriga bogʻliklikni va har koʻzining 
yulduziga bir koshi hilol bilan muhabbat ipi orqali payvastalikni yuzaga keltirgan ul 
Xoliq hamdi 
Hamd boʻlsin Allohgakim, aslda bu Unga farzdir. Olamdagi har bir zarra Unga hamd 
aytadi. Uning zotining yagonaligi quyoshdek ma’lum. U zarradan koʻp-u quyoshdan ham 
yorugʻ. Jism osmonini sayrgohga aylantirgan Udir. Rux quyoshini yorugʻ qilgan ham 
Udir. Osmonning firuza gulshanini baland qilib yaratgan ham U. Gullari (yulduzlar)dan 
quyoshga guldasta tutamini yaratgan ham Uning oʻzi. 
Osmonning har tomonida yulduzlar timsolida gullar ochilib, uning bu guldastasidan koʻk 
boʻylab sochilganlari ham mavjud. 
Mintaqa jihatidan lojuvard osmon san’atkorlik bisotida ikki taxtadan iborat nardning oʻzi. 
Osmon tosiga solish uchun Alloh oy bilan quyoshdan ikkita soqqa yasagan. Munaqqash 
osmon unga taxta oʻrnida boʻlib, ikki oltilik oʻn ikki burj uning hisobida. Tunu kun 
yulduzlar bilan sadaf taxtada soqqabozlik oʻyini namoyishi. Dunyoda yuz bergan savob 
va 
qusurning barcha rang-barang koʻrinishi shu nardda zuhur etgandek. Bunda azizlar ham, 
xasislar ham oʻz xunarini namoyon etish payida, ikki dushman - tasodif va taqdirdek. 
Erta tong oʻzining gul yuzini ochishi bilan tun sunbulini yuziga zulf qilib olgandek. Ul 
yuz butun olamga oppoq yorugʻlik taratar ekari, u zulf esa, tepadan mushk sochayotgan 
boʻladi. Shu tarzda oqu qaro shuhrat tutib kecha va kunduzdan mushk va kofur tarqala 
boshlagan. 
Inson aqlining hujrasi yasalar ekan, Alloh aqldan u hujraga shamchiroq yoqdi. Bu 
shamchiroqqa inoyat piligi qoʻyilib, undan haqiqat nuri shu’la bera boshladi. Undan 
koʻngul maskani nur olsa, ishq shabadasi bilan u oʻchirilar edi. Alloh ishq yelini 
kuchaytirganda va tezlashtirganda, bundan aql chaylasi parcha-parcha boʻlardi. Bu yel 
har qanday toat-ibodat va parxezkorlik xirmanini uchirib, har qanday sabr va 

---