Hayotning hujayrasiz shakillari

Hayotning hujayrasiz shakillari.

1892- yilda rus olimi D.I. Ivanovskiy tamaki o`simligida uchray­ digan tamaki mozaikasi deb ataluvchi kasallik qo'zg'atuvchisining

o'ziga xos xususiyatlarini aniqladi. Ushbu kasallik qo`zg`atuvchi vi-

ruslar bakteriali filtr­dan o'ta olish xususiyatiga ega. Natijada sog`-

lom tamaki o'simligini filtrdan o`tgan suyuqlik bilan zararlash

mumkin. Oradan bir necha yil o'tgach F.Leffler va P.Froshlar uy

hayvonlarida uchraydigan oqsil kasalligini qo`zg`atuvchilar ham

bakteriali filtrdan o'tib ketar ekan, degan xulosaga keldilar. Nihoyat,

1917- yil kanadalik bakteriolog F. de Errel bakteriyalarni zararlovchi

bakteriofag-virusni kashf etdi. Shunday qilib, o`simlik, hayvon va

mikroorga­ nizmlarda viruslar kashf etildi. Ushbu kashfiyotlar hayot-

ning hujayrasiz shakllari ya'ni, yangi fan sohasi – virusologiyani

(viruslarni o'rganuvchi) ochib berdi.
Viruslar inson hayotiga katta xavf soladi. Ular bir necha yuqumli

kasal­liklar (gripp, quturish, sariq kasalligi, ensefalit, qizilcha va

boshgalar) ning qo'zg'atuvchilari hisoblanadi. Viruslar faqat hujayra-

larda yashaydi. Ular hu­jayra ichi parazitlaridir. Viruslar hujayradan

tashqarida erkin va faol holatda uchramaydi, ko'payish xususiyatiga

ham ega emas.

Hujayraviy tuzilishdagi organizmlarda DNK va RNK kabi nuklein

kislotalar bo’lib, viruslarda ularning faqat biri uchrashi mumkin.

Shunga ko'ra vi­ruslar DNK yoki RNK saqlovchi guruhlarga ajratiladi.

Hujayra oralig'i muhitidagi suyuq­likdan hostile bo’lgan pinotsitoz

vakuolalar orqali tasodifan hujayra ichiga virus kirishi mumkin.

Ammo odatda hujayraga virusning kirishidan avval hujayra
sirtidagi oqsil-retseptor bilan bog`lanish sodir bo`ladi. Ushbu

bog`lanish virus yuzasida maxsus oqsillar orqali amalga oshiriladi.

Ular hujayra sirtidagi malum retseptorni “tanib olish” xususiyatiga

ega. Virus bilan bog`langan hujayraning sitoplazmaga birlashib,

vakuolaga aylanadi. Sitoplazmatik tashkil topgan vakuola qobig'i

boshqa vakuola yoki yadro bilan qo’shiladi. Ana shunday yo’l bilan virus hujayraning barcha qismiga tarqalishi mumkin.

Virusning hujayraga kirib borishi yuqumlilik xususiyatini keltirib

chiqaradi. Sariq kasalligi qo’zg’atuvchi A va B viruslar faqat jigar

hujayralariga kirishi mumkin va ularda ko’paya oladi.

Virusning zarrachalarining to'planishi ularning hujayradan chiqib

ketishiga olib keladi. Ushbu jarayon ba'zi bir viruslarda «portlash»

tarzida ro`y beradi. Natijada hujayra nobut bo’ladi. Boshqa turdagi

viruslar kurtaklanishga o`xshash yo`1 bilan ajraladi. Bunda organiz-

mning hujavralari hayotchanligini uzoq vaqtgacha saqlab qoladi.

Bakteriya virusi - bakteriofaglarning hujayraga kirishi biroz

boshqacharoq. Bakteriyalarning qalin hujayra qobig`i hayvon hujayra-

laridek oqsil-retseptorli va unga birikkan virus bilan birgalikda sitop-lazmaga kirib borishiga imkon ber­maydi. Shuning uchun bakteriofag

hujayrasiga ichi kovak tayoqcha yordamida uning boshchasida joy-

lashgan DN K (yoki RNK) itarib kiritiladi. Bakteriofagning genomi

sitoplazmaga tushadi, kapsid esa tashqarida qoladi. Bakteriya hujayrasi

sitoplazmasida bakteriofagning genomi reduplikatsiyasi bosh­lanadi

hamda oqsil sintezlanib uning kapsidi shakilanadi. Oradan ma'lum

vaqt o'tgandan song bakteriya hujayrasi nobud bo`ladi. Yetilgan fag

zarrachalari esa tochnariga chiqadi.

Viruslarning kelib chiqishi. Viruslar avtonom genetik tuzilmalar bo`lib,

hu­jayradan tashqarida rivojlana olmaydi. Taxminlarga ko'ra viruslar

va bakterio­faglar hayotning hujayraviy shakilari bilan birgalikda

rivojlangan hiyayraning maxsus irsiy elementlari hisoblanadi.