4-§. Aybsizlik prezumpsiyasi huquqi
Aybsizlik prezumpsiyasi O‘zbekiston Respublikasi Konstitut-
siyasining 26-moddasida mustahkamlangan. Aybsizlik prezumpsiyasi (lo-
tincha praesumptio – taxmin so‘zidan) jinoyat protsessining muhim demo-
kratik prinsiplaridan biri bo‘lib, u shaxs huquqlarining himoyalanishini
ta’minlaydi, asossiz ayblash va hukm qilishni istisno etadi.
O‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasining 26-moddasida
“Jinoyat sodir etganlikda ayblanayotgan har bir shaxsning ishi sudda
qonuniy tartibda, oshkora ko‘rib chiqilib, uning aybi aniqlanmaguncha u
aybdor hisoblanmaydi. Sudda ayblanayotgan shaxsga o‘zini himoya qilish
uchun barcha sharoitlar ta’minlab beriladi” - deb belgilangan.
Bundan tashqari, aybsizlik prezumpsiyasi JPKning 23-moddasida
qayd qilingan bo‘lib,unda“gumon qilinuvchi, ayblanuvchi yoki
sudlanuvchi uning jinoyat sodir etishda aybdorligi qonunda nazarda
tutilgan tartibda isbotlangunga va qonuniy kuchga kirgan sud hukmi bilan
aniqlangunga qadar aybsiz hisoblanadi”- deyilgan.
Aybsizlik prezumpsiyasining mazmuni quyidagilarda ko‘rinadi:
a) shaxsning aybi isbot qilinmagunga qadar u aybsiz deb hisoblanadi;
54
Ўзбекистон
Республикаси
Олий
Мажлиси
палаталарининг
Ахборотномаси
, 2018
йил
, 1-
сонга
3-
илова
192
b) gumon qilinuvchi, ayblanuvchi yoki sudlanuvchi aybini isbot qi-
lish faqat vakolatga ega tegishli davlat organlari tomonidan amalga oshiri-
ladi, ya’ni shaxs o‘z aybsizligini isbotlab berishga majbur emas;
c) agar baracha gumonlar isbotlanmasa, bunda bu gumonlar gumon
qilinuvchi, ayblanuvchi yoki sudlanuvchi foydasiga hal etiladi;
d) shaxs faqat sudning hukmi, qaroriga binoan aybdor deb topiladi va
shundan keyingina u qonunda ko‘zda tutilgan javobgarlikka tortilishi
mumkin.
Aybsizlik prezumpsiyasi prinsipi inson huquqlari sohasidagi
nufuzli xalqaro hujjatlarga asoslanadi. Inson huquqlari umumjahon
deklaratsiyasida, Fuqarolik va siyosiy huquqlar to‘g‘risidagi Xalqaro
paktning 14-moddasida ham jinoiy ishlarda har qanday ayblanuvchi uning
aybi qonunda ko‘zda tutilgan tartibda isbotlanmaguncha aybsiz, deb
hisoblanishi belgilangan. Jumladan, Inson huquqlari umumjahon
deklaratsiyasining 5-moddasidagi “Hech kim azob-uqubatga yoki
vahshiylarcha, insonlikka isnod keltiradigan yoki qadr-qimmatini
xo‘rlaydigan muomala va jazoga mustahiq bo‘lmasligi kerak”
55
. Fuqarolik
va siyosiy huquqlari to‘g‘risidagi xalqaro pakti 14-moddasining 2-qismida
“Jinoyat sodir etganlikda ayblanayotgan har bir shaxs qonunga muvofiq
aybdorligi isbotlangunga qadar aybsiz hisoblanadi” deb belgilangan
1
.
Aybsizlik prezumptsiyasining jinoyat-protsessual mohiyati JPKning
23–moddasida mustahkamlangan. Unga asosan shaxsning aybi qonunga
muvofiq isbotlangunga qadar aybsiz hisoblanishi bilan birga gumon
qilinuvchi, ayblanuvchi yoki sudlanuvchi o‘zining aybsizligini isbotlab
berishi shart emas. Aybdorlikka oid barcha shubhalar, basharti ularni
bartaraf etish imkoniyatlari tugagan bo‘lsa, gumon qilinuvchi, ayblanuvchi
yoki sudlanuvchining foydasiga hal qilinishi lozim. Qonun
qo‘llanilayotganda kelib chiqadigan shubhalar ham gumon qilinuvchining,
ayblanuvchining, sudlanuvchining foydasiga hal qilinishi kerak.
JPKning 85-moddasiga muvofiq shaxsning aybdorligini isbot qilish
ishni qonuniy, asoslangan va adolatli hal qilish uchun ahamiyatga ega
bo‘lgan holatlar to‘g‘risidagi haqiqatni aniqlash maqsadida dalillarni
to‘plash, tekshirish va baholashni o‘z ichiga oladi.
Shaxsning aybdorligini isbotlash surishtiruv va tergov organlariga
yuklatilgan bo‘lib, ushbu vazifa gumon qilinuvchi, ayblanuvchi va
55
Ўзбекистон
Республикаси
ва
инсон
ҳуқуқлари
бўйича
халқаро
шартномалар
/
Масъул
муҳаррир
А
.
Х
.
Саидов
. –
Тошкент
: “
Адолат
”, 2002. –
Б
.49.
193
sudlanuvchiga tegishli emas. Xususan, JPKning 23-moddasi, 2-qismida
gumon qilinuvchi, ayblanuvchi yoki sudlanuvchi o‘zining aybsizligini
isbotlab berishi shart emas, deb belgilanadi. Bu ularning huquqi, undan
o‘zi mustaqil ravishda yoki himoyachisi orqali foydalanishi mumkin.
Gumon qilinuvchi, ayblanuvchi yoki sudlanuvchining o‘z aybsizligi
haqida dalil keltira olmasligi uni aybdor deb topish uchun asos bo‘la
olmaydi.
Agar huquqni muhofaza qiluvchi organlar ayblov uchun yetarli
dalillarni to‘play olmasalar, u holda shaxs aybsiz deb topilishi lozim.
Isbotlanmagan aybdorlik – shaxsning aybsizligidir. Yana shuni ta’kidlash
kerakki, aybsizlik prezumpsiyasi uchun JPKning 23-moddasi 3-qismida
mustahkamlangan holatlar ham ahamiyatga molikdir, ya’ni aybdorlikka
oid barcha shubhalar, basharti ularni bartaraf etish imkoniyatlari tugagan
bo‘lsa, gumon qilinuvchi, ayblanuvchi yoki sudlanuvchining foydasiga hal
qilinishi lozim. Ushbu qoida ham jinoiy, ham jinoiy–protsessual
qonunlarni qo‘llashda tatbiq etiladi.
Aybsizlik prezumpsiyasi prinsipining mohiyati sudga qadar ish
yurituvini va sud muhokamasini olib boradigan barcha shaxslar uchun,
shuningdek, sudlanuvchi bilan aybdordek ish ko‘rish huquqiga ega
bo‘lmagan boshqa barcha muassasalar, tashkilotlar, mansabdor shaxslar va
fuqarolar uchun majburiy bo‘lgan xolisona huquqiy holat sifatida ana
shundan iboratdir.
Ayblanuvchining aybi sudda isbotlanganda u aybdor deb topilishi
mumkin. Bu majburiyat ish yuritishni olib boradigan ayblov vazifasini
amalga oshiradigan mansabdor shaxslar: surishtiruvchi, tergovchi va
prokuror zimmasiga yuklatilgan.
Aybsizlik prezumptsiyasi mazmunidan shu narsa kelib chiqadiki,
gumon qilinuvchi, ayblanuvchi yoki sudlanuvchi o‘zining aybsizligini
isbotlab berishi shart emas (JPKning 23-m. 2-q.).
Shaxsning jinoyat sodir etganlikda aybdorligi haqidagi xulosa
taxminlarga asoslanishi mumkin emas va shubhasiz yetarli dalillar bilan
isbotlanishi lozim. Ayblovni ishonchli tasdiqlaydigan dalillar bo‘lmagan
va yangi dalillar olish mumkin bo‘lmagan taqdirda ish yuritish tugatiladi
yoki oqlov hukmi chiqariladi.
Aybdorlikka oid barcha shubhalar, basharti ularni bartaraf etish
imkoniyatlari tugagan bo‘lsa, gumon qilinuvchi, ayblanuvchi va
194
sudlanuvchining foydasiga hal qilinishi lozim. Shuningdek, qonunni
qo‘llashda kelib chiqadigan shubhalar ham gumon qilinuvchining,
ayblanuvchining, sudlanuvchining foydasiga hal qilinishi kerak. Ayblovni
(gumonni) isbotlashga doir barcha shubhalarni bartaraf etish mumkin
bo‘lmasa, ish ayblanuvchining (gumon qilinuvchining) foydasiga hal
qilinishi lozim. Bu holat ish tugatilishiga, ayblov hajmi o‘zgarishiga, sodir
etilgan jinoyat tasnifining o‘zgarishiga olib kelishi mumkin.
Davlat ayblanuvchini sud hukmi chiqarilib, qonuniy kuchga
kirguniga qadar aybsiz deb hisoblaydi. Aybsizlik prezumpsiyasidan kelib
chiqqan holda, qonun chiqaruvchi ayblanuvchining aybdorligi haqida
asosli, ishonchli xulosa chiqarilishini ta’minlash uchun jinoyat ishi
bo‘yicha nimalarni amalga oshirish lozimligini belgilab qo‘yadi. Xulosa
chiqarishdan oldin surishtiruv va dastlabki tergovda, so‘ngra sudda
dalillarni to‘plash, tekshirish va baholash, ayblanuvchi, himoyachi,
jabrlanuvchi va protsess boshqa ishtirokchilarining protsessual huquqlarini
amalga oshirish, ish yuzasidan to‘plangan dalillar yordamida protsessual
hujjatlarni asoslash, sud majlisida ish holatlarini sinchkovlik bilan tadqiq
etish va hokazolar amalga oshiriladi.
Jinoyat sudlov ishlarini yuritishning asosini tashkil etadigan ushbu
kafolatlarning barchasi sud hukmida ayblanuvchining aybdorligi haqida
ishonchli xulosa chiqarish uchun zarurdir. Aynan shu sababli qonun
chiqaruvchi ko‘rsatib o‘tilgan kafolatlarga amal qilingan taqdirda qonuniy
kuchga kirgan sud hukmi hujjat hisoblanib, unda umumiy qoidaga ko‘ra,
xususan, isbotlanayotgan asosiy masala bo‘yicha ayblanuvchining
aybdorligi to‘g‘risidagi masalada haqiqatga olib kelishi mumkinligini
belgilab qo‘yilgan. Qonun bilan belgilangan protsessual kafolatlar
majmuiga rioya qilishdan keyin qonuniy kuchga kirgan sud hukmi yuridik
fakt hisoblanib, u jinoiy jazolash huquqiga ega bo‘ladigan davlat bilan
jazolanishi lozim bo‘lgan hukm etilgan shaxs o‘rtasida jinoyat-huquqiy
munosabatlarni tug‘diradi.
Aybsizlik prezumpsiyasi ayblanuvchi uchun nafaqat asossiz
ayblanishdan, balki hukm qilinishdan himoyalovchi kafolat bo‘lib, xizmat
qiladi. Uning aybi so‘zsiz isbotlanishi va bartaraf etilishi mumkin
bo‘lmagan shubhalarni ayblanuvchining foydasiga hal qilinishi haqidagi
195
talab davlat organlarini ish holatlarini xolisona, haqqoniy aniqlashga
undaydi, busiz ish sudda asosli va adolatli hal etilishi mumkin emas.
Aybsizlik prezumpsiyasidan ozgina bo‘lsa ham chetga chiqish odil
sudlovda qonuniylikning buzilishiga hamda fuqarolarning huquq va
qonuniy manfaatlari kamsitilishiga olib keladi.
Fuqarolik va siyosiy huquqlar to‘g‘risidagi Xalqaro paktning
7-moddasida insonning qadr-qimmatini kamsitish, qiynash va boshqa
shafqatsiz usulda inson bilan muomalada bo‘lishga ta’qiq tartibga
solingan
56
.
Do'stlaringiz bilan baham: |