Hans Kristian Andersin bulbul

Hans Kristian Andersin
BULBUL
Bulbul, shunday dilbar bir navo qildiki, imperatorning ko’zidan, duv duv yosh kelib yanoqlariga oqa boshladi. Qushning qo’shig’I yuraklarga yetib borar edi. Imperator hursand bo’lganidan o’zining tuflisini mukofot qilmoqchi bo’ldi. Ammo bulbul rad etdi.
Kunlardan bir kun imperatorga sovg’a sifatida bir quticha keltirishibdi. Sovg’a o’ramining ustiga “bulbul”deb yozilgandi.
Qutichaning ichida xudiki rostakam bulbulga o’xshash lekin, patlariyu qanotlariga duru gavharlar, marvaridlaru boshqa javohirlar qadalgan suniy bulbul bor edi. Bu qush muruvati burab qo’yilsa, rostakam bulbul qo’shiqlaridan kuylar, oltin bilan kumushdan tovlanayotgan dumini likillatib qo’yardi.
Naqadar ajoyib qush edi. Ikalla qush birga kuylashsin ajayib dued bo’ladi deyishdi amaldorlar.
Jonli bulbul hargal o’zgacha kuylar, suniy bulbul esa bir kuyni doyim qaytarardi. Buning uchun amaldorlar jonli bulbulni ayiblashib, suniy bulbul yakka kuylasin deyishibdi.
Jonli bulbul ochiq derazadan yam yashil o’rmon sari uchib ketganini hech kim payqamay qolgan edi.Vaqtlar o’tib suniy bulbul buzilib qolgandan so’ng jonli bulbulni qadriga yeta boshladi. Imperator va amaldorlar bundan qattiq afsuslanishdi.