Халцаро бобур фонди

Ш е ъ р :
М ен анга га р и б майл пайдо цилдим,
Б алки анга ўани зо р у шайдо қилдим.
У н д а н и л г а р и ҳ еч к и ш и г а м о й и л
бўлган эмас эдим, балки меҳру муҳаббат 
хусусидаги гап-сўзларни эш итм ас эдим. 
У пайтл ар и битта-иккита байт форсийда 
ёзардим. Бу байтни ўш анда айтиб эдим.
Б а й т :
Ҳ еч кас чун ман харобу ош иқу
расяо мабод,
Ҳ еч маҳбубе чу ту бераҳм у
бепарво ма бод.
(М азмуни:
Ҳеч ким мендек хароб — ошиқу расво
бўлмвгай,
Ҳ еч маҳбуб сен каби бераҳм, бепарво
бўлмагай.)
Аҳён-аҳёнда Бобурий менинг қошим- 
га к е л а р эди. Л е к и н мен ҳаё ва тортин- 
ч о қ л и к боис Бобурий томонга ти к қ ар ай
о лм асд им : ил т и ф о т ва г а п л а ш и ш қаер- 
да дейсиз! Н а ш ъ а ва изтироб сабабидан 
ш у к р қ и л а р эдим , к е т г а н и д а н ш и к о я т
қ и л и ш г а м ен и н г қ а н д а й и м к о н и м бўл- 
син? М улозам ат т а к л и ф қ и л м о қ қ а ҳам 
к и м д а ҳадду тоқат бор эди!
Б ир куни ўш а меҳр ва муҳаббат пайт- 
л а р и бир гуруҳ к и ш и л а р йўлдош эдилар, 
бир к ў ч ад а к ел а ё т га н эдим. Б и р д ан и га 
Б о б у р и й ю зма-ю з у ч р аб қ о л д и . М енда 
х и ж о л а т и м з ў р л и ги д а н ш у н д ай ҳол юз 
б е р д и к и , н а қ эриб к е т а ё т г а н д е к эдим . 
Т и к б о қ м о қ л и к ё сўз сў з л а м о қ н и н г ҳам
и м к о н и й ў қ эди. Юз то р тини ш ва таш- 
виш билан нари ўтилди. М уҳам м ад Со- 
л и ҳ н и н г бу байти хотирга к елди.
Ба йт:
Шавам шарманда ҳаргаҳ ёри худро
д а р назар бинам,
Рафиқон сўи ман бинанду ман
сўи д и га р бинам.
(М азмуни:
Ёрима дуч келганимда ҳол хароб,