G‘o‘za kasalliklari va ularga qarshi kurash choralari Reja

Kurash choralari: Urug‘lik chigitning va urug‘lik olishga mo‘ljallangan paxtaning namligini 11 % dan past holatda saqlash; urug‘lik chigitni o‘simlik qoldiqlaridan toza bo‘lgan paxtadan olish; urug‘lik chigit olishga mo‘ljallangan paxta haroratini muntazam ravishda nazorat qilish, harorati 48 0S dan oshgan to‘plarni darhol jinlash; urug‘lik chigitni sovuq havo bilan shamollatib turish, harorati oshgan chigitni urug‘lik uchun ishlatmaslik (moy olish va h.q uchun qo‘llash) lozim.

Urug‘lik sifatida iloji boricha kislota yordamida tuksizlantirilgan, solishtirma og‘irligi bo‘yicha kalibrlangan chigit ishlatish zarur; bunda vazni yengil, pishmagan, ya’ni mikroorganizmlarga chidamsiz chigit olib tashlanadi. Odatda solishtirma og‘irligi 1,0 dan baland (suvda cho‘kadigan) chigitning ichki qismlari yengil chigitga nisbatan juda kam zararlangan bo‘ladi. Tuksizlantirish jarayonida qo‘llaniladigan kislota esa chigitni uning ustki qismlaridagi parazit mikroorganizmlardan xalos qiladi.

Ekilgan chigit chirishining oldini olish maqsadida chigiti mog‘orlashga chidamli bo‘lgan g‘o‘za navlarini yaratish va qo‘llash lozim.

Chigitning past haroratda o‘sish qobiliyati, uning dala sharoitida unib chiqish va mikroorganizmlarga chidamlilik darajasining ko‘rsatkichi bo‘la olishini nazarda tutgan holda, urug‘lik sifatida qullash uchun 18 0S da eng kami 90 % unib chiqish quvvatiga ega bo‘lgan chigit ishlatish maqsadga muvofiqdir. (Halion, Bourland, 1981).

Urug‘lik chigitni mikroorganizmlarga, ayniqsa parazit va mog‘or zamburug‘lariga qarshi yuqori samarali va keng spektrli fungitsidlardan biri yoki bir nechtasining aralashmasi bilan dorilash g‘o‘za nihollarining tekis va ravon unib chiqishini garovlaydigan muhim shartlardan biridir.