Fyodor Dostoyevskiy. Kulgili odamning tushi (hikoya)

ruhiga   gard   qo‘nmagan   paytlarda   kuchsizgina   bo‘lsa-da,

bu   go‘zallikning   uchqunlarini   uchratish   mumkin.   Bu

baxtiyor odamlarning chehralari tiniq nur sochib porlaydi.

Ularning yuz-ko‘zlaridan aql nuri yog‘ilib turadi, ammo bu

yuzlar   quvonchga   to‘la;   bu   odamlarning   ovozida,

so‘zlarida   bolalarcha   zavq   jaranglaydi.   O,   men   bir

qarashdayoq   hammasini,   hammasini   tushundim,   bu   —

ayblaru  gunohlar  bilan  bulg‘anmagan  yer  edi,  unda  ham

odamlar,   ammo   gunohsiz   odamlar   yashardi,   ular   butun

bashariyatning   diniy   rivoyatlarida   yozilganidek,   bizning

gunohga   botmagan   ajdodlarimiz   davron   surgan

jannatmonand ma’voda yashardilar. Faqat bir farqi-bunda

butun   zamin   yaxlit   jannatdan,   jannatning   o‘zidangina