Filologiya fakulteti o’zbek tili

Javobsiz muhabbatdan telba bo’lgan Zaynabning ushbu holatini kuzataylik: “Ko’laga yalingansimon unga yaqin yurib keldi...

• 
  Kim bu?
  

• Men Kumush!..

Otabek tovush egasini tanidi. Bu majnuna Zaynab edi.

• Ket mundan!

• 
  Men Kumush!.. – dedi yana Zaynab, ammo ketmay iloji qolmadi”.
  

Zaynab Otabekka shu qadar oshiq ediki, hatto majnunalik holida ham suyuklisi uchun Kumush bo’lishni istaydi. Go’yoki, “Kumush” so’zi javobsiz muhabbatining javobini topib beradigan, jondan ortiq ko’rgan insonining yuragiga yo’l ochib beradigan sehrli so’z edi. Go’yoki, ojiza ayolning baxtsizligiga sabab yolg’izgina “Zaynab” degan ismi edi. Zaynab cho’kayotgan odam cho’pga yopishganday, zaif ong osti sezgilari bilan so’nggi chorani qo’llamoqchi bo’ladi. Ammo anglanmagan bu harakat o’zini oqlamaydi. Atrofimizdagi insonlarning taqdiriga e’tibor berib qarasak, qandaydir og’ir ruhiy zarba tufayli aqldan ozganlar mana shu holga sabab bo’lgan ismlarni, holatlarni, joylarning nomini beixtiyor takrorlab yurishlariga guvoh bo’lamiz.