Ekologiya- bu jonli organizmlarning o’zaro munosabtlarini va ularning atrof muhit bilan o’zaro ta’sirini o’rganadigan fan

Abu Ali ibn Sinoning falsafiy va ilmiy qarashlari uning mashhur asari ‟Kitob-ash -shifo‟ da bayon etilgan . Bu kitob 18 jilddan iborat bo’lib , to’rt qismga ;mantiqiy, tabiiy fanlar , matematika va falsafaga bo’linadi. Bu asarlarda uning botanika ,zoologiya ,geologiya va atrof muhit to’g’risidagi fikrlari bayon etiladi .

Zahiriddin Muhammad Bobur esa o’zining ‟Boburnoma‟ asarida tabiat go’zalliklarini tasvirlash bilan birga o’simliklar dunyosining salomatlik baxsh etishdagi roliga a’lohida ahamiyat beradi . O’simliklar geografiyasi va geologk ma’lumotlar geobotanika fani uchun nihoyatda katta ahamiyatga egadi . O’simliklarning bir uylik va ikki uylik bo’lishini Bobur o’sha vaqtdayoq aniqlagan. Bu uning o’sha davrining yetuk tabiatshunosi ekanligidan dalolat beradi.

“Ekologiya” atamsi fanda o’z ifodasini tezda topa olmaydi, faqat ХХ asrning oxirlarida bu so’zni hamma tan ola boshladi. ХІХ asrning ikkinchi yarmida ekologiyaning mazmuni ,asosan o’simlik va hayvonlarning hayot qiyofasini va ularning muhit sharoitlariga moslashishni, harorat ,yorug’lik rejimi ,namlik va boshqalarni qamrab oldi.