Diktant ikki do‘st

She’riyatmiz malikasi
Zulfiya opa deganda, daf’atan ko‘z oldimizda turfa chechaklar bilan ziynatlangan bir chamanzor namoyon bo‘ladi . Zulfiya opa qahramon, ulkan jamoat arbobi, murabbiy va muharrirdir. Shoira o‘z suhbatlarida, maqolalarida o‘zlarini g‘oyatda kamtar tutib, kam ijod qilganliklarini chiroyli bir nadomat bilan aytib turadilar .
Mamlakatimizning eng nomdor adiblari Zulfiya opaga she’r bag‘ishlaganlar yoki asarlarida opaning nomlarini ko‘p bora ehtirom bilan zikr etganlar. Ular qatorida Nikolay Tixonov, Mirzo Tursunzoda, Chingiz Aytmatov0, Rasul Hamzatov, Mustay Karim kabi siymolarning nomlarini keltirish mumkin. Adabiy davralarda Zulfiya opaga juda katta mehr bilan boqib, u kishini “ she’riyatimiz malikasi “ deb atab keladilar . Opaning hayot jasorati esa qalamkashlar uchun go‘zal va afsonaviy mavzu bo‘lib kelayotir .
Xalqimiz hayoti sadoqat va vafo bilan yo‘g‘rilgan farzandini, albatta, ardoqlaydi .
(110 so‘z ) ( A.Oripov)
NAZOKAТ
Qiz bolalarning yurish-turishi, gap-so‘zi nazokatli, dilbar bo‘lsin. Bundaylarga ortiqcha harakat, qo‘pol qo‘l siltashlar yarashmaydi.
Nazokat, dilbarlik deganda muloyimlik, nozik xatti-harakat, yumshoqlik tushuniladi. Qattiq gapirish, qattiq kulish, qo‘llarini siltab, hammani o‘ziga qaratib turish nazokatdan yiroqdir. Darhaqiqat, tili shirin, chehrasi gulgun qiz-ayollar o‘z oilasining baxt-u saodati, ota-onasining faxri bo‘libgina qolmay, o‘z elining ko‘rki hamdir.
Demak, qizlarda, ayol kishida, birinchi navbatda, aql-u farosat, idrok-u nazokat bo‘lishi kerak. Ana shu bilan u past-balandni, achchiq-chuchukni, bor-yo‘qni, oila sharoitini, imkoniyatlarni fahmlay oladi, idrok etadi, aql-hushi bilan ish yurgizib, kam-ko‘stlarni bartaraf qiladi. Zotan, ayollarga xos bo‘lgan o‘lmas nazokat atrofdagilarga hamisha qanot bag‘ishlab kelgani haqida hayotda misollar bisyor.
Nazokat hamisha mehr bulog‘idan suv ichadi.
Sakkizinchi mo‘jiza
Tasavvur qiling: siz tasviriy san’at muzeyiga kirdingiz. Polotnolardagi ranglarni, odamlarning qiyofasini ko‘zingiz bilan ko‘rib, hayajonga tushasiz. Tasavvur qiling: siz musiqa tinglayapsiz . Cholg‘u ohanglari, xonandaning ovozini qulog‘ingiz bilan eshitib, hayajonga tushasiz
Deylik, konsertga tushdingiz. Sozanda soz chalyapti, xonanda qo‘shiq aytyapti. Raqqosa raqs tushyapti. Siz tomoshani ko‘zingiz bilan ko‘rib, qulog‘ingiz bilan tinglab zavqlanasiz. Endi, tasavvur qiling: siz kitob o‘qiyapsiz. Oq qog‘ozda qora chizig‘lar- harflardan bo‘lak hech nima yo‘q . Rang ham, ovoz ham, raqqosaning harakatlari ham Ammo asarni o‘qishga kirishishingiz bilan ko‘z o‘ngingizda rangin manzaralar paydo bo‘ladi. Qulog‘ingiz ostida ajib ohanglar jaranglay boshlaydi. Kitobdagi odamlarning qismatiga sherik bo‘lib, o‘zingiz bilmagan holda beixtiyor larzaga tushasiz Hech shubhasiz, badiiy adabiyot – dunyodagi sakkizinchi mo‘jiza !
( 108 so‘z) ( O‘.Hoshimov “Daftar hoshiyasidagi bitiklar “ )