Dengiz haqida so‘zlab ber menga

7 

Baxt ichkaridan keladi va 

tashqarida emas. 

Uning hayoti davomida u ko'plab uylarni, mamlakatlarni o'zgartirdi - shunday bo'ldi. 

Jomadonlar bag'ishlangan, jimgina sheriklar, lekin 

har bir harakat bilan ular kamroq edi. Men tushundim 

bizda eng muhimi va zarur bo'lgan narsa talab qilinmaydi 

katta maydon. 

Yaqinda ismini o'zgartirgan do'stim Boris bor 

Svetozarga. Men uni hali ham Boreas deb atayman. Boris edi 

neft kompaniyasining rahbari, did bilan yashagan, sevgan 

ayollar, uchta o'g'ilni voyaga etkazdilar, daraxt ekdilar. 

Bir kuni ertalab u uyg'onib, narsalarini yig'di va ... ketdi. 

Noma'lum yo'nalishda. 

Na mening tug'ilgan metropolimga, na mening sevimli oilamga va na 

u qo'lini qaytarib bermadi. Endi Borya bir joyda yashaydi 

Hindiston; u aytganidek - ko'r-ko'rona emas, ochiq ko'zlar bilan. 

---

Ba'zida u turli xil elektron pochta manzillaridan xat yozadi. 

Ulardan birida Boris haqiqatni muhokama qildi 

inson qalbining tabiati. 

“Do'stim, ruh aslida sat-chit-ananda [2] 

, ya'ni 

bilimga to'la, abadiy, baxtli. Unda, tashqi tomondan emas 

dunyo, baxt keltiradigan hamma narsa saqlanadi. Faqat bolalar 

buni aniq his eting. Va ba'zi kattalar. Yo'q 

o'zingizni bezovta qiling. Ishsiz kasb. Yaxshisi dengizga boring. " 

Bori-Svetozarning so'zlaridan keyin men qanday qilib haqida o'ylardim 

xotirjamlik bilan men har doim o'tmishdagi narsalarga munosabatdaman 

maxsus qo'rquv. Bolaligimdan hamma narsani o'zimga, ichimga, 

yutqazmaslik uchun, paytida tushib qolmaslik uchun chuqur 

yana bir hayot tebranmoqda. "Baxt ichkaridan keladi, 

va tashqarida emas », - deb Borya o'z xabarlarida to'g'ri qayd etdi. 

Mening chamadonimda hali ham tarjima qiladigan narsa bor 

joyida joy, - qirlari bo'ylab zich qor-oq mato 

ko'k atlas bilan bezatilgan. Bir marta bu ikki edi 

dasturxon, lekin Sonaning buvisi ulardan birini yasadi. Kattalar 

uni tut daraxtining tagiga tortdi va biz, bolalar, ko'tarildik 

daraxtda, shoxlardan shirin mevalarni silkitib. 

Sona mag'rurlanib, yaqin atrofdagi toshga o'tirdi 

mo'l-ko'l hosilni "ay" deb tomosha qildi 

mashallah "[3] 

... Biz tuval uchun nom topdik - Agbulut, 

"Oq bulut". 

Tugatgandan so'ng, daraxtdan pastga tushdi, saralashga yordam berdi 

rezavorlar, tasodifiy barglarni tashladi. 

Bir necha yillar davomida Agbulut yaroqsiz holga keldi, Sona bir necha bor murojaat qilgan, 

jur'at etdi. "Sana, men o'lsam, Agbulutni oldingga olib bor 

uy, unga g'amxo'rlik qiling. U qarigan, hosilning og'irligi emas 

omon qoladi. Yozda, quyoshda iliq, qishda, uni saqlang 

namlik ". 

Agbulut hali ham yonimda. Ko'pincha qishki oqshomlar 

Men uni yuzimga olib kelaman, bolalik aromatlaridan nafas olaman: 

buvisining qo'llari, asal tut mevalari, aqldan ozgan 

beparvolik, egizak tokda kunduzgi uyqu 

yugurish salqin dengizga sakrab, 

tarvuzni kesib oling, an'anaviy 

Yakshanba kuni nonushta - pomidor bilan maydalangan tuxum, shirin 

choy va pishloqli eng yangi non. Men isiyapman. 

Ertaga Agbulutni do'stimning tikuvchisiga olib boraman, kerak 

atlasning chekkalari atrofida yangilang. Tayyor bo'lganda, men qarayman 

bozor, bir tut chelak oq tut sotib oling, seping 

rezavor mevali chol. Va u hayotga qaytadi.