Dan, Internet va korporativ tarmoqlarga joylash orqali tijorat maqsadida foyda

53 / PARPIУEVNING JIYANI

---

54 / PARPIУEVNING JIYANI
Keyin DSQ va umuman davlat xizmatidan ketish nav-
bati menga yetdi. Men bu qarorga kalta oʻylab yoki toʻsat-
dan kelmadim. Boshqa ilojim qolmagandi.
Botir Rahmatovich rahbarlik qilgan hamma idoralarda 
haftalik majlislarning kun tartibini oʻzi tuzardi. Bu odat-
dagidek kimdir zerikarli hisobot beradigan, hamma «qa-
chon tugarkin shu», — deb tezroq uyga ketgisi keladigan 
majlislar emasdi. Har safar katta sinovdan oʻtgandek boʻ-
lardik. Rais yordamchilari boʻlimlar uchun alohida sa-
vollar tayyorlab qoʻyishardi. Bu boʻlim rahbarlarini boshi 
berk koʻchaga kiritib qoʻyadigan savollar edi. Parpiyevga 
majlisda koʻtariladigan masalalar boʻyicha oldindan maʼ-
lumot toʻplab berilar, minbarga chiqqan xodim koʻpincha 
qaltis ahvolga tushar edi. Boʻlim boshliqlari kaltak tagida 
qolmaslik uchun zoʻr yoʻlni oʻylab topishdi. Dilshod Toʻra- 
xonovdan «Bizning xizmatni kun tartibiga qoʻymang», —
deb iltimos qiladigan boʻlishdi. Bilmadim, balki quruq 
iltimos bilan ish bitmagandir. Xullas, koʻpincha hamma 
qolib, minbarga bitta men chiqadigan boʻldim. General 
meni ayab oʻtirmas edi. Kotibiyat boshligʻi Dilshod Toʻ-
raxonov meni oʻlguday yomon koʻrib qolgan, har safar 
oyogʻimdan chalishga harakat qilardi.
Oxiri bu ahvol jonimga tegdi. Nima, Soliq qoʻmitasida 
mendan boshqa masala qurib qolganmi? Men jadval tuzib, 
unga hamma boʻlimlarni, hatto kanselya-riyani ham 
kiritdim. Roʻyxatga qoʻshilmagan faqat qorovul qoldi. Bu 

---

hujjatni Parpiyevga olib kirib, oxirgi paytlari majlislar bir 
qolipda oʻtayotganini aytdim. «Hamma nav-bati bilan 
hisobot bersin, har bir boʻlim oʻzining ishini matbuotda 
yoritsin», — dedim. U rozi boʻlib, jadvalni imzoladi. 
Endi meni minbarga chiqarishsa, topshiriqlarni kimlar 
bajarmayotganini shartta aytadigan boʻldim. Muhtaram 
hamkasblarim ogʻzimni yopish uchun meni ham «Toʻraxo-
novning roʻyxati»ga kiritib qoʻyishibdi. Oʻrtaga pul tash-
lashgan boʻlishsa kerak. 
Qisqasi, qilgan ishim uchun taʼzirimni yedim, meni ke-
chirishmadi. Ustimdan nimalardir toʻqib, tuhmat qilishdi. 
Shunchalik bemaʼni bahona oʻylab topishdiki, hozir aniq 
nima gap boʻlganini eslolmayman ham. Toʻqqiz yil degan-
da Parpiyev majlisda birinchi marta hammaning oldida 
rosmana poʻstagimni qoqdi. Men esa oʻzimni oqlay olma-
dim. Hammasini miq etmay eshitib turdim. Endi bu yerda 
ishlolmasligim aniq edi.
Chiroyli ketmoqchi boʻldim. Oradan toʻqqiz yil oʻtgan 
boʻlsa ham, bu inson salomimga «vaaleykum» deb alik ol-
ganini, menga bir yugurdak emas, odam deb muomala 
qilganini esimdan chiqarmagandim. Uning oʻgʻli, doʻstim 
Boburning oldiga kelib, gaplashib olmoqchi ekanimni bil-
dirdim.
— Mayli, kelsin, — debdi Botir Rahmatovich.