D. O‘rinbayeva m. Rahimova

 
OHU 
Marjontovda  ona-bola  ohu  yashagan  emish.  Onasi  bolasidan  ko‘hlik 
emish, bolasi onasidan. 
Kunlardan  bir  kun  shahardan  bir  qari  ovchi  kepti.  Ovchi  ohuga 
ishqiboz ekan. Ona-bola ohuni ko‘ribdi-yu ularga mahliyo bo‘lib, otmabdi. 
Yo‘llariga  simto‘r  qo‘yib,  qo‘lga  tushiribdi-da,  shaharga  olib  ketibdi. 

---

106 
 
Biroq  ovchi  shaharda  ularni  qancha  parvarish  qilmasin,  Marjontovning 
sersuv,  serbuloq  yaylovlariga,  soylariga,  archazorlariga  o‘rganib  qolgan 
ona  kiyik  ovchining qafasiga dosh berolmay, tez orada jon taslim qilibdi. 
Ovchi  qarasa,  onasidan  ayrilgan  yetim  ohu  ham  og‘ziga  cho‘p  olmay, 
kundan-kunga  orqaga  ketyapti.  Rahmi  kelib,  qayta  Marjontovga  opkep 
qo‘yib yuboribdi. Sal o‘tmay, yetimcha ohuga bir yosh qo‘chqor uchrabdi. 
Bir-birini  suyib  qolishib,  tog’dan-toqqa  sakrab  o‘ynoqlab  yurishibdi.  Bir 
kun ohuginani ko‘rarmikinman deb, boyagi keksa ovchi yana toqqa kepti. 
Qarasa, u qo‘yib yuborgan ohugina, yonida yer depsingan yosh qo‘chqor, 
tog’dan-tog‘ga sakrashib o‘ynoqlashib yurishgan emish. Ovchi qahri kelib, 
qo‘chqorni  otib  tashlabdi,  so‘ng  ohuginani  tutib  olibdi-da,  yana  shaharga 
olib ketibdi. Bu safar ohuginam yolg’izlikdan ichikmasin deb, ovchi uning 
yoniga  boshqa  bir  qo‘chqorni  qo‘shib  qo‘yibdi.  Ammo  ohugina  tog’da 
halok bo‘lgan qo‘chqorini qo‘msabdi,  o‘zining  tog‘-u-toshlarini, archazor 
va yaylovlarini sog‘ininbdi. Oxir oqibat halok bo‘libdi (170 ta so‘z).