D. O‘rinbayeva m. Rahimova

 
NOQOBIL O’G’IL 
Bir  yigit  o‘z  otasini  haqorat  qilib  urganini  ko‘rgan  odamlar 
nafratlanib, u odobsiz o‘g‘ilga  hujum qilmoqchi bo‘ldilar. Yigitning  otasi 
odamlarni to‘xtatib: 
Birodarlar,  o‘g‘limga  hujum  qilmang,  bu  ishda  o‘glim  emas,  o‘zim 
aybdorman.  Yigitlik  vaqtimda  kunlardan  bir  kun  xuddi  mana  shu  yerda 
otamni haqorat qilib urgan edim. Otamga qilgan odobsizligim jazosini endi 
ko‘rib  turibman,  otamga  qanday  muomala  qilgan  bo‘lsam,  bugun 
o‘shanday muomala o‘z o‘g‘limdan qaytdi. Nimani eksang, shuni o‘rasan, 
deb  juda  to‘g‘ri  aytganlar.  Men  ota-onamni  hurmat  qilmadim,  dillarini 

---

61 
 
og‘ritdim,  u  muborak  zotlar  mendan  norozi  bo‘lib  ketdilar,  endi  o‘g‘lim 
aybdor emas, birodarlar, ayb o‘zimda, - deb o‘ksinib-o‘ksinib yig‘ladi. 
Yigit otasining so‘zlaridan ta’sirlanib, dod-faryod qilib ko‘z yoshlarini 
to‘kdi. Darhol otasini quchoqlab, o‘pib, undan uzr so‘radi. Ota emasmi, u 
ham  o‘g‘lining  gunohini  kechirdi, uning  ko‘z  yoshlarini artib, quchog‘iga 
olib  erkaladi.  Bu  voqeaning  guvohi  bo‘lgan  xalq  ham  ta’sirlanib, 
ko‘zlariga yosh oldilar 
(135 ta so’z).