Çolpan’in köŞe yazilari (İnceleme-metiN)

2.2.3.9.
 
Sahne Sırlarına Aşina Sanatkâr (1935) 
Lütfulla Narzullayev’i konu olan bu yazı, “Gulistån” [Gülistan] dergisinin 1935 yılı 
8-9 birleşik sayısında “Çolpan” imzası ile basılmıştır. “Ädäbiyåt Nädir?” [Edebiyat 
Nedir?] makaleler toplamında tekrar neşredilmiştir. 
Çolpan yazısına Lütfulla Narzullayev’in dış görünüşünü betimleyerek 
başlamaktadır. Çolpan, Lütfulla’yı ilk kez 1926 yıllarında Fransız edibi Moliere’in 
meşhur Cimri adlı eserinde gördüğünden bahseder. Lütfulla’nın yer aldığı eserlerden ve 
onun canlandırdığı karakterlerden bahseden Çolpan, Lütfulla’nın sahnedeki başarısının 
onun doğal yeteneğinden kaynaklandığını ve Lütfulla’nın da bu yeteneği üzerinde 
çalışarak kendini geliştirmesi gerektiği tavsiyesinde bulunur. Sahne sanatının çok narin 
bir sanat olduğunu yazan Çolpan, bu sanatın genç bir çocuk gibi daima yetiştirilmesinin 
gerekliliğine değinir. Bunun ise öğrenmekten geçtiğini yazar. Burada aktörün rolünü ise 
hayatın kendinden çıkarımlar sağlamak, kitap okumak, konferanslardan faydalanmak, 
diğer tiyatro eserlerinden ve aktörlerden bir şeyler öğrenmek olarak tanımlar. Yazının 
sonunda ise Lütfulla için; “Sahne sanatının sırlarına bu kadar aşina olan Lütfulla’dan 
bizim beklentimiz daima ileri bakıp gayret etmesidir”, temennisinde bulunur.
Çolpan’ın bu yazıda bahsettiği Lütfulla Nazrullayev, 1903 – 1962 yılları arasında 
yaşamış ünlü bir Özbek aktördür. Lütfulla 1920 – 1924 yılları arasında Buhara 
Tiyatrosunda çalışma faaliyetine başlamış ve 1924 – 1927 yılları arasında Moskova Dram 
Atölyesini bitirmiştir. 1945 yılında Özbekistan Halk Sanatçısı unvanını alan Lütfulla, 
ömrünün sonuna kadar Hamza Tiyatrosunda çalışmıştır. 
2.2.3.10.
 
 Büyük Okul Sahibi (1936) 
Makale “Qizil Özbekistån” [Kızıl Özbekistan] gazetesinin Maksim Gorki vefatına 
ithaf edilen 1936 yılı 20 Haziran sayısında yayımlanmıştır. 
Çolpan’ın kaleme aldığı bu yazıdan, 1935 yılının Mart ayında gerçekleşen SSCB 
Yazarlar Birliği’nin genel kurulunda Maksim Gorki’nin ölmeden önce son konuşmasını 
yaptığını ve Çolpan’ın da bu konuşma sırasında orada bulunduğunu anlamaktayız. 
Çolpan, M. Gorki’nin çok yaşlandığı için sesinin arka sıralardan zor duyulduğunu ancak 
sesinde ilginç bir canlılık olduğundan bahseder. Maksim Gorki’nin “Ana” adlı romanını 

---

94 
tercüme ettiğini ve yaptığı tercüme sırasında Gorki’den çok şey öğrendiğini söyleyen 
Çolpan, “Gece ve Gündüz” romanını yazarken Gorki’nin yararlı etkisini daima 
hissettiğini sözlerine ekler. Yazının sonunda ise; “Sovyet yazarları, onun devrimci 
ruhunu, proletaryaya özgü mertliğini, evrensel vatandaşlığını, sonra klasik dilini ve 
üslubunu, hatta tercüme yoluyla da olsa daima kendilerinde hissedecekler” der.