Бошланғич таълим педагогикаси ва методикаси факулктетлари

бўлади».
Кайковус нотиқ сўзнинг маъноларини ҳар томонла-
ма ўрганган бўлиши керак, деб ҳисоблайди. «Эй фар-
эанд, сўэнинг юэ ва орқа томонини билгил, уларга риоя
қилгил, сўзлаганингда маъноли гапир, бу нотиқликнинг
аломатидир. Агар гапирган вақтингда сўзнинг қандай
маънога эга эканини билмасанг, қушга ўхшайсан, бун-
дай қушнн тўти дейдилар!». Нотиц халқ тилини, халқ-
нннг фикрини, 
руҳиятини 
билиши 
керак... «Шундай
кншини нотиқ (сухангўй) деймизки, 
унинг 
ҳар сўзи
халққа тушунзрли бўлсин ва 
халқнинг ҳар сўэи унга
ҳам маълум бўлсин». Сўзлаганда ўйлаб, ҳар бир фикр-
дан келиб чикадиган 
хулосани 
кўз олдига 
келтириб
тапирган нотиқ пушаймон бўлмайди. «Уйламасдан сўз-
лама, ҳар бир сўэни ўйлаб гапир, то айтган сўзингдан
пушаймон бўлмагайсан». «Билағонлик» қилиб, тилдаги
сўзларни буэиб сўзламасликка, ҳамма пацт мавжуд тнл
иормаларига амал қилишга 
чақиради: «Агар сўэни ва
илмни яхши билсанг ҳам, ҳеч бир сўзни буэма, тўғри
таърнфла. Сўэни бир хил гапир».
Кшпи камтар бўлиши керак, ўзини 
халқ орасида
юдднй, камтар тутиши лоэнм, маҳмадоналик 
қилиш,
ъўп гапириш донолик белгиси эмас... «Эй фарэанд, агар
сен ҳар қандай нотиқ бўлсанг ҳам, ўэингни билганлар-
дан пастроқ тутгил, токи сўз 
билимдонлиги 
вақтида
бекор бўлиб қолмагайсан. Кўп билу, оз сўэла, кам бил-
санг, кўп сўзлама, чунки 
ақлснз киши кўп сўзлайди,
деганларки, жим ўтириш саломатлик 
сабабидир. Кўп
сўзловчи ақлли 
одам бўлса 
ҳам,