Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм. Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Абдурроҳман ибн Авф розияллоҳу анҳуда сариқлик аломати кўриб:
«Бу нима?» дедилар.
«Эй Аллоҳнинг Расули, данак оғирлигидаги тиллога бир аёлга уйландим», деди у.
«Аллоҳ сенга барака берсин! Бир қўй сўйиб бўлса ҳам, тўй қилгин», дедилар».
Бешовлари ривоят қилишган.
Шарҳ: Ўша вақтларда куёвлар тўйга ясаниш борасида ўзларига хушбўй нарсалар ҳам суртар эдилар. Ўша хушбўй нарсалар заъфарон аралашган бўлгани учун заъфароннинг сариғи кийимларга, у ер-бу ерга юқиб қолар эди. Ана ўша аломат кўринган одам нима учундир ясангани билиниб турар эди.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам Абдурроҳман ибн Авф розияллоҳу анҳудан сариқлик ранг аломатини кўриб, нима учун ясанганларини сўрадилар. У киши бир аёлга уйланганлари, маҳрга бир данак вазнида тилло берганларини хабар қилдилар. Бу миқдордаги тилло чорак динор, яъни беш дирҳам кумуш пулга тенг келар эди. Демак, маҳр шу миқдорча бўлиши ҳам мумкин. Афтидан, Абдурроҳман ибн Авф розияллоҳу анҳу тўй қилмай уйланганга ўхшайдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг у кишига нимага хушбўй суртдинг, бир қўй сўйиб бўлса ҳам, тўй қил, дейишлари шуни кўрсатади. Тўй ҳақида, иншааллоҳ, кейин батафсил сўз юритилади.
Умму Ҳабиба розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«У киши Убайдуллоҳ ибн Жаҳшнинг хотини эдилар. Бас, у Ҳабашистон ерида ўлди. Шунда Нажоший у(Умму Ҳабиба)ни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга олиб берди. Маҳрига у Зотнинг номларидан тўрт минг дирҳам берди. Сўнг у кишини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига Шураҳбил ибн Ҳасана билан юборди».
Абу Довуд, Насаий ва Аҳмад ривоят қилишган.
Шарҳ: Умму Ҳабиба — Рамла бинти Абу Суфён розияллоҳу анҳо эрлари Убайдуллоҳ ибн Жаҳш билан мусулмон муҳожирлар қаторида Маккадан Ҳабашистонга ҳижрат қилган эдилар.
Убайдуллоҳ ибн Жаҳш у ерда Исломни тарк этиб, масиҳий динига киради.
Умму Ҳабиба розияллоҳу анҳо Исломда собит қоладилар. Кейин Убайдуллоҳ ибн Жаҳш ўлади. Бу хабар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга етиб келганда Умму Ҳабиба розияллоҳу анҳонинг сабот-матонатларини тақдирлаб, мусибатларини енгиллаштириш мақсадида у кишига уйланишга қарор қиладилар.
Шу мақсад билан Амр ибн Умайя аз-Заммарийни Ҳабашистонга юборадилар. У киши орқали Ҳабашистоннинг мусулмон бўлган подшоҳи Нажошийни Умму Ҳабиба онамизга уйланишда ўз вакиллари этиб тайинлаганларини билдирадилар. Ҳабашистондаги муҳожир мусулмонлар ичида Холид ибн Саъид номли Абу Суфённинг амакисининг ўғли бор эди. У киши Умму Ҳабиба розияллоҳу анҳунинг валийлари бўлди. Нажоший ҳаммани тўплаб, ишдан хабардор қилди. Кўпчиликнинг олдида Холид ибн Саъиднинг олдига маҳрга аталган тўрт минг дирҳам кумуш тангани тўкдирди.
Олдин Нажоший розияллоҳу анҳу, кейин Холид ибн Саъид розияллоҳу анҳу хутба қилдилар. Ўша ердаги мусулмонларнинг гувоҳлигида никоҳ ўқилди. Кейин тўй маросими бўлиб ўтди.
Тўйдан кейин Нажоший розияллоҳу анҳу Умму Ҳабиба онамизни Шураҳбил ибн Ҳасана розияллоҳу анҳу билан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига юбордилар.
Бу ҳодисадан маҳрни эрнинг вакили берса ҳам, хотиннинг валийи олса жоизлиги кўриниб турибди.
Аммо маҳрни валий қабул қилиб олгани билан ҳеч қачон унинг мулкига айланиб қолмайди. Маҳр доимо келиннинг мулки бўлади.
Абул Ажфаъ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: