Bilim sohasi

O‘QITUVCHI KASBINING TARIXIY TARAQQIYOTI VA UNING JAMIYATDA TUTGAN O‘RNI

Pedagogik kasb – bu barkamol inson sifatida xarakterlanuvchi ijtimoiy ahamiyatga molik fazilatlarning barqaror tizimidir. O‘qituvchining o‘z kasbiga ixlos qo‘yishi va ijtimoiy ahamiyatini tushunib yetishi, bolalarga ta’sir o‘tkazishi va ularga hamdardligini namoyon qila olishi shunday fazilatlar majmuasidirki, barchani pedagogik faoliyat va muloqoti bilan uyg‘unlashib bir butunlikni tashkil etadi.

O‘qitish va tarbiyalash bir-biridan ancha farqli tushunchalardir. O‘qituvchi o‘z kasbining to‘la ma’nodagi egasi bo‘lishi uchun atrofidagi odamlar orasida hurmat-e’tibor qozona olishi kerak. Madaniyatli murabbiy, ezgu fazilatlar egasi sifatida barchaga namuna bo‘lishi zarur.

VII asrlarga kelib O‘rta Osiyoda ilm-fan va madaniyat sohasidagi rivojlanish bevosita ta’lim va tarbiya beruvchi mudarrislarning qizg‘in faoliyati hamda ularga qo‘yiladigan talablarning nihoyatda rang – barangligi va xilma – xilligi bilan diqqatga sazovordir.

Buyuk allomalarimiz o‘z asarlarida mudarrislar kasbining nozikligini, mas’uliyatli va murakkabligini, shu bilan birga sharafli ekanligini, yoritib, muallimning mahorati, ularga qo‘yilgan talablar, fazilatlariga oid qarashlar, shogirdlar bilan munosabatga kirishish mahorati, muomalasi to‘g‘risida o‘z mulohazalarini bildirganlar.