Баҳодир эгам

Муаллиф.


Ш У К Р О Н А


БИРИНЧИ БЎЛИМ


----Оилавий ҳикоялар----


1. ОТА- ОНАМ БОЙ ДЕБ ЭМАС,
ОТА-ОНАМ БОР, ДЕБ ҚУВОН
Ота-она билан фахрланиш ҳам бахт. Мен худди шундай тушуна-ман.
Отажоним Муҳаммад Холов дилкаш, меҳмоннавоз эди-лар. Айрим ҳолларда қаровсиз қолган кексаларни ҳам уйи-мизга олиб келардилар ва “Қаранглар, савоб бўлади”, дердилар.
Иккинчи жаҳон уруши йилларида далада звено бошлиғи бўлганлар. Урушда ҳалок бўлган қариндошларининг оила-сини ҳовлига кўчириб келиб, кийим-бош, овқат билан таъминлаганлар. Онам Ҳикматой эса: “Кечгача ишлаб, кеч-қурун чироқ ёруғида кийим-кечак тикардим”, дердилар.
Отам беш вақт намоз, рўзани канда қилмаганлар.
Бир куни далада намоз ўқиб ўтирганларида бир отлиқ атрофларидан айланибди. “Э аттанг, энди мени олиб кета-ди-да. Намозимни ўқиб олай, кейин нима бўлса ҳам пеша-намдан кўраман”, деб хаёлларидан ўтказибдилар. Шу онда ҳалиги отлиқ ортига қайтиб, отини чоптиргача кетиб қолибди. Отам шу воқеани айтиб, “Демак, отлиқнинг қалбида худоси бор экан”, дегандилар.
Қишлоқдаги хатми қуръонларни ўтказардилар. Уйга қайтганларида қўлларига сув қуйиб, сочиқ тутардик. Отам-нинг ўринлари уйнинг тўрида бўларди. Юмшоққина, оппоқ кўрпачада ўтирардилар. Онам бизларга:”Отанг ўтир-ган ўринни босманглар. Сизлар ҳар жойда юрасизлар. Ўрин-лари тоза бўлиши керак”, деб такорлаб турардилар.
Отам билан онамнинг жанжаллашганларини бирор марта кўрмаганмиз. Чунки отам рўзғор учун зарур бўлган барча нарсаларни муҳайё қилиб қўярдилар. Онажонимиз масаллиқларни тежаб-тергаб фойдаланардилар, исрофгар-чиликни жуда ёмон кўрардилар. Кейин билсам, ота-онам бир-бирларини жуда қадрлашган, ҳурматлаган эканлар. Бирор марта отам онамдан нолимаганлар. Камситадиган гаплар айтмаганлар. Шунинг учун тарбиямизга эътиборлари кучли бўлган.
Онам:
- Болаларим, отангни норози қилманглар. У киши илмли, улуғ одам. Ота рози – худо рози, деганлар. Кўпроқ дуола-рини олинглар, барака топасизлар, деб уқтирардилар.
Акаларим, укаларим оқибатлилигини айтсам, “Отангга ўхшаган-да”, деб қўярдилар.
Отамнинг якка-ю ягона опалари – намозхон, чевар, уддабуро Ҳикоят аммам бўлардилар. Бир ўғил, икки қиз-лари бор эди. Уларни отасиз ўқитиб, уйли-жойли қилганлар. Онам аммамни жуда ҳурмат-лардилар.
Очиғини айтадиган бўлсам, отамнинг икки аёллари бўлган. Улардан ҳам 1 ўғил, 2 қизлари бор.
Акам мулла Наби Холов Хожа Бўстон масжидида кўп йиллар имом хатиблик қилдилар. Тақводор, билимли инсон эдилар.