Б. Я. Владимирцев қадимги туркий тилга хос вазн тузилишига ҳамда сингармонизм қонунига асосланиб, энг қадимги туркий тилда бош урғу биринчи бўғинга тушган, кейинчалик туркий сўзларнинг сўнгги бўғинига кўчган деб хулоса қилади

М.Расянен туркий тилларда асосий ҳамда иккинчи даражали урғу сўзларнинг турли позицияларида қўлланган, деган фикрларга қўпгилади, шунингдек, асосий урғу биринчи бўғинга тушиши натижасида прогрессив ассимиляция ёки унли товушлар гармонияси содир бўлган, деб кўрсатади. Э.В.Севортян бош урғу туркий сўзларнинг асосан сўнгги бўғинига тушиши ҳақида гапиради, умуман айтганда, сўз туркумларининг турига, сўз ясовчи ҳамда сўз ўзгартирувчи қўшимчаларнинг характерига кўра, психологик жараён орқали, бош урғу ва иккинчи даражали урғу тушиши ўзгарган деб таъкидлайди. А.М.Шчербак ҳам туркий тилларда бош урғу кўп бўғинли сўзларнинг охирги бўғинига тушади, сўз ўзгартирувчи формаларда эса турлича характерга эга деб уқтиради, шунингдек, бош урғу тарихан кўп бўғинли сўзларнинг охирига тушган, урғу тушган позицияни кўрсатувчи далиллар мавжуд эмас, деб таъкидлайди. У туркий тилларда бош урғу ҳамда иккинчи даражали урғу ҳақида сўзлаган муаллифлар фикрига қўшилган. Н.А.Баскаков қорақалпоқ тилида бош урғу ўзакдан иборат сўзларга ҳамда кўп бўғинли сўзларнинг сўнгги морфемасига тушади деб кўрсатган, айниқса, икки бўғинли сўзларда қисқа унлиларнинг редукцияга учраши бош урғунинг сўнгги бўғинга тушишидан далолат беради, деб айтган. А.Ғуломов ўзбек адабий тилида урғу масаласига оид асарида бош урғу асосан кўп бўғинли сўзларнинг сўнгги бўғинига тушишини таъкидлаган, шу билан бирга, сўз туркумларининг турига, психологик жараёнларга кўра, бош урғу кўп бўғинли сўзларнинг одцинги бўғинларига кўчиши ҳам, айрим сўзларда фонологик хусусият касб этиши ҳам айтилган. У.Ш.Байчура татар тилининг мишар-татар шевасида бош урғу икки бўғинли туркий сўзларнинг биринчи бўғинида сақланиб қолганлиги ҳамда иккинчи бўғинда асосий товуш(тон) кўтарилиши ва пасайиши ҳақида уқгириб ўтади. Ҳозирги ўзбек тилида урғу ва унинг характери ҳақида А.Маҳмудов илмий иш олиб борган, бу илмий ишда бир бўғинли ҳамда кўп бўғинли сўзларнинг очиқ, ёпиқ бўғинларида бош урғу ва иккинчи даражали урғунинг тушиши ҳақида сўз боради. Очиқ, ёпиқ бўғиндан иборат ўзакларга бош урғу тушади деб кўрсатилган, бош урғу кўп бўғинли сўзларда кейинги позицияга тушади дейилган, сўз туркумларининг характерига, очиқ ёки ёпиқ бўғин хусусиятига, исихологик ҳолатда бўлишига кўра, бош урғу олдинги бўғинларга кўчади деб кўрсатилган, энклитик хусусият касб эгган бўғинларга бош урғу тушмайди дейилган. Тадқиқотнинг энг муҳим томонлари шуки, урғу тушган бўғиндаги кенг унли ва ундош товушларда даврий (длительность) хусусияти кучли, тор унлиларда қисқароқ бўлганлиги таъкидланган. Шу билан бирга, урғу тушган бўғиндаги товуш (тон) кучи (интенсивность) ҳамда урғутушмаган бўғиндаги тезликнинг фарқи борлиги ҳамда ургу тушган бўғинда тезлик кучли бўлиши кўрсатилган. Бундан ташқари, урғу тушган бўғинда товуш (тон) баландлиги ва пасайиши устун бўлиши ҳам таъкидланган.