Ammo uning yuvoshligi, yumshoqligiga ishonmaslik kerak. Fozil inson
undan doimo o‘zini olib qochgani ma’qul. Zero, «zahar sochmoq
erur kasbi ilonning* ekanligi oqil insonlarga ayondir. Ijodkor keyingi
to'rtlikda dunyo tashqi tarafdan garchi insoniyat avlodiga juda ko'rkam
bo‘lib ko‘rinsa-da, lekin uning ichi minglab noxushliklaiga liq to‘la
ekanligini ta’kidlaydi. Dunyoning zohiriy go‘zalliklariga qarab, unga
mahliyo bo‘lish, ko‘ngil bog‘lashni shoir inson qismatidagi barcha
xatolaming boshi deb biladi. Adib ushbu fikrlarini mantiqiy davom
ettirarkan, olamning o‘z tasawuridagi asl qiyofasini yoritib berishga
harakat qiladi. Zabardast shoiming o‘z iboralari bilan aytganda, u
niqobni ko'tarib, g‘urbatxona bo'lgan dunyoning haqiqiy yuzini ochadi.
Do'stlaringiz bilan baham: |