B. S. Sayfullayev, V. K. Rustamov madaniy tadbirlarni tashkil etish

qo yishadi. Ular kiyik bolasi uchim baribir qaytib kelishini bilib,
yana qopqonni tayyorlab qo 'yishadi.
Ona kiyik airojhi yana bir bor kuzatib, xavfni sezsa ham juda
ehtiyotkorlik bilan bolasi toman yaqinlasha boshlaydi. Ovcfiilar
xursand bo'lib, birinchisi ikkinchisiga qo'li bilan orqa tomondan
kelishini imo qilib, ayiib, yashiringan joyidan chiqib sekingina
ketayotganida o'zi
, 
ya 'ni brokoner-ovchi o'zi qo'ygan qopqonga
lushib qoladi. Qopqon katta va og'ir bo'lib, tishli ham bo'lgani
uchun ovchining qopqondan chiqib ketishi oson bo 'Imadi. Ikkinchi
sherigi kelib, yordam bergach, zo'rg'a yechib olishadi. O'midan
turib yunnoqchi bo 'ladi, ammo yurolmaydi. Og 'riqqa chiday olmay
ja h l bilan bor kuchini to 'plab, o 'midan turib, pichog 'ini chiqarib,
bog ‘lanib turgan kiyikning bolasidan alamini olmoqchi bo 'lib uning
oldiga vajohat bilan boradi va kiyikning mo 'Itirab turgan ko 'ziga
ko 'zi tushib, nariroqda jovdirab turgan onasini ko 'radi va o ‘ylanib,
bir zum tikilib qoladi. Mana shu bir daqiqali tikilish bemazmun
hayotini unga anglatadi.U pichog
V 
bilan kiyik bolasi bog'lab
qo 'ygan arqonni kesib yechadi. Kiyikni turishiga yordam berib uni
onasi taraf sekin turtib ketkazib yuboradi. Yugurib kelgan sherigi
uni otmoqchi bo ‘Iganida uni to ‘xtatadi. Bola yugurib onasi tarafga
ketadi. Boyagi ovchi esa sekin o ‘midan turib, qopqonni qo ‘liga olib,
biroz tikilib uni uzoqqa olib yuboradi. Narsalarini yig'ishtirib
sahnadan chiqib ketishadi.
Bir ozdan so'ng ona kiyik va boyagi erkatoy kiyik bolasi