|
Бухоро амирлигидаги унвон ва мансаблар
Хон (Амир)
Аъанага кўра, вақф ерлари асосан диний муассасалар – масжидлар,
мозорлар, хонақо, мадрасаларга ер майдонларини мерос қолдириш ҳамда
хайр-эҳсон қилиш натижасида вужудга келган бўлиб, у ер эгалигининг
алоҳида шаклини ташкил этган. Ушбу ерлардан тушган фойда мутавалли
ихтиёрига келиб тушган. Мутавалли асосан вақф эгалари авлодларидан
тайинланган бўлиб, у вақф ҳужжатларига асосланиб фойдани тақсимлаб
чиққан. Амирликда вақф ерларини сотиш, бундай ерлардан солиқ олиш
тақиқланган бўлсада, манбалар ва ҳужжатлар бунга амал қилинмаганлигини
кўрсатади.
Қўшбеги, денвонбеги, оталиқ
Сарой унвонлари ва
амаллари
Ҳарбий амалдорлар
Диний унвон ва
мансаблар
Парвоначи
Дастурхончи
Хазиначи
Удайчи
Дарбанд
Тунқатор
Шиғовул
Саломоғаси
Баковул
Қутлов
Маҳрам
Понсадбоши
Шарбатдор
Мўзабардор
Китоббардор
Бўхчабардор
Офтобачи ва
бошқалар
Шайхулислом
Қозикалон
Қози
Нақиб
Аълам
Охун
Қози аскар
Муфти аскар
Муфти
Раис
Мударрис
Бош имом
Имом
Муаззин
Олий
даражали:
Иноқ
Додхоқ
Мингбоши
Тўқсабо
Тўпчибоши
Ўрта даражали:
Чиғатой беги
Эшик оғаси
Мирохўр
Юзбоши
Элликбоши
Қуйи табақа:
Қоровулбеги
Даҳбоши
Мирзабоши
Чуҳра оғаси
Сарбоз
Фақат ҳожилар ва
сайидларга
бериладиган унвон ва
амиллар:
Нақиб
Файзи
Мири аст
Судур
Садр
Ўроқи калон
Ўроқи хурф
418
Амир Насрулло давридан бошлаб ер эгалигининг танҳо шакли
тарқалади. Насрулло ўзига бўйсунмаган амалдорлар ва уруғ оқсоқолларининг
ерларини мусодара қилиб, бундай ерларни вақтинча эгалик қилиш ҳуқуқи
билан ўз тарафдорларига ҳадя(танҳо) қилган. Амир Музаффар давридан
бошлаб танҳо тоғли ҳудудларга ҳам ёйилади. Танҳо турли ҳажмда(бир неча
танобдан бир неча юз танбогача) берилган бўлиб, танҳонинг берилиш
миқдори энг аввало, ернинг суғорилиши, ернинг унумдорлиги, қолаверса,
амалдорнинг эгаллаган мавқеи ва таъсирига ҳам боғлиқ бўлган.
Деҳқончилик ва чорвачилик Бухоро амирлиги иқтисодининг асосий
тармоқлари ҳисобланган. Аҳолининг саксон беш фоизи деҳқончилик ва
чорвачилик билан шуғулланганлиги ҳам фикримиз далилидир. Амирликда
XVIII асрнинг охирларидан бошланган иқтисодий юксалиш,аввало
деҳқончиликнинг
тикланиши
билан
изоҳланади.
Анъанага
кўра,
суғориладиган ҳамда лалмикор ерларда деҳқончилик соҳасида буғдой, арпа,
жўхори, полиз ва сабзавот экинлари етиштиришга катта эътибор қаратилган.
узумчилик ва боғдорчилик ҳам яхши ривожланган. Манбаларга кўра,
амирликда узумнинг 10 дан ортиқ навлари етиштирилган.
Амирликда шоликорлик ҳам яхши тараққий этган. Нисбатан сифатли
шоли Шаҳрисабз, Каттақўрғон ва Ҳисор воҳаларида етиштирилган.
Шаҳрисабз ва Ҳисор шоликорлари амирликнинг пойтахти Бухорони доимий
равишда сифатли гуруч билан таъминлаб турганлар.
Амирликда XIX асрнинг бошидан бошлаб Россияга кўп миқдорда пахта
сотилиши натижасида пахтачиликка эътибор кучайтирилган. Рус
манбаларига кўра, Бухоро амирлигининг “Қашқадарё воҳаси, Сурхондарё
воҳасида, Яккабоғ, Китоб, Чироқчи, Қарши, Шаҳрисабз, Ғузор, Термиз,
Шеробод, Ҳисор туманларида пахта катта миқдорда етиштирилади. Ўрта
Осиё хонликлари ичида Бухоро пахтаси алоҳида диққатга сазовор бўлиб, у
анча қиммат туради”.
Шариатда чекиш таъқиқланганлигига қарамасдан, Қарши ва Миёнқол
воҳаларида тамаки етиштириш ривожланган. Қарши тамакиси энг сифатли
тамаки
ҳисобланган.
Ундан
ташқари
амирликда
ипакчиликнинг
ривожланишига ҳам катта эътибор қаратилган. Бухоро воҳаси, Зарафшон
водийси, Кармана, Шаҳрисабз, Китоб, Миёнқол, умуман, сув кўп бўлган
барча ҳудудларда тут дарахтлари ниҳоятда кўп ўстирилган. Бухорода ва
бошқа йирик шаҳарларда тоза ипак ва ярим ипакдан турли хил матолар
тайёрланган.
Амирликдаги деҳқончилик ва боғдорчилик оддий ва анъанавий ҳолатда
бўлган. Ерлар от, ҳўкиз кам ҳолларда туяларга омоч қўшилиб ҳайдалган
ҳамда мола, кетмон ва бел орқали ишлов берилган.
Амирликда мавжуд бўлган чўл ва дашт ҳудудлари,тоғ ва тоғ олди
адирлари маҳсулдор чорвачилик учун қулай имкониятлар яратган.
Амирликнинг чўл ҳудудларида, жумладан Бухоро ва Қарши ҳудудларида
қоракўл тери етиштиришга ихтисослашган қўйчилик тараққий этган. Бунга
асосий сабаб, ташқи бозорда (айниқса Россия бозорида) қоракўл терисига,
ундан ишланган маҳсулотларга талаб ниҳоятда катта эди. Чорвачиликнинг
419
етакчи тармоғи сифатида йилқичилик нафақт дашт ҳудудларда,балки
воҳаларда ҳам ривожланган. Шаҳрисабзнинг қорабайир ва Қаршининг араби
отлари ўз чидамлилиги, тезлиги ва кучи билан бутун амирлик ва ундан
ташқарида ҳам машҳур бўлган.
Чорвачиликда туячиликка ҳам алоҳида эътибор берилган. Оғир ва олис
йўллар ҳамда сувсизликка чидамли бўлган оғир юк кўтарувчи туялардан
карвон савдосида,тегирмонларда, ёғ чиқаришда кам ҳолларда ер ҳайдашда
фойдаланилган. Шунингдек туянинг сути ва жуни қадрланган. Амирликда
чорвачиликка ихтисослашган хўжаликларнинг ички ва ташқи бозорга туёқли
моллар, сифатли тери, жун ва бошқа турли маҳсулотлар(шол,намат,арқон ва
бошқ) ҳамда озиқ-овқат (гўшт ва сут маҳсулотлари) етказиб беришдаги
аҳамияти ниҳоятда катта эди.
Do'stlaringiz bilan baham: |
