“Avesto” asarining dunyoga kelishi «Avesto» tarbiyaviy manba sifatida Zardushtiylik ta’limotining axloqiy yo’riqlari

“Avesto”da ta’lim-tarbiyaga oid fikrlar.

Reja:

1. 
   “Avesto” asarining dunyoga kelishi
   
2. 
   «Avesto» tarbiyaviy manba sifatida
   
3. 
   Zardushtiylik ta’limotining axloqiy yo’riqlari
   

Eramizdan avvalgi minginchi yillarning o’rtalarida eng qadimgi ajdodlarimiz tomonidan qahramonlik mavzusida juda ko’plab afsona va rivoyatlar yaratilgan bo’lib, ular avloddan avlodga og’zaki va yozma ravishda o’tib borgan. Agar ushbu afsonalar zardushtiylik dinining muqaddas kitobi «Avesto» asari mundarijasidan o’rin olmaganda edi, biz ular haqida hech qanday ma’lumotga ega bo’lolmagan bo’lardik.

«Avesto» asari kim tomonidan yaratilgani borasida turli qarashlar mavjud bo’lib, mashhur sharqshunos olim E.E. Bertelsning fikriga ko’ra, ushbu asar 1278 yilda Rayd Zardusht ibn Bahrom ibn Pajdu degan kishi tomonidan yozilgan. Mazkur fikr ―Zardushtnoma‖ dostonida bayon etilgan ayrim fikrlar asosida yuzaga kelgan. Xususan, dostonda Avesto va Zendni Zardusht dunyoga keltirgani, uning tug’ilishi va keyingi hayoti xususidagi ma’lumotlar keltiriladi. G’arb, rus va o’zbek olimlari mazkur asar mazmunini har tomonlama tahlil etishga harakat qilishgan. Zero, «Avesto» asarida inson shaxsining kamolotga erishishiga oid ma’rifiy fikrlar ma’lum bir tizimda ifoda etilgandir. Mazkur asar g’oyalari orqali qadimgi davrlarda mamlakatimiz hududida yashagan xalqlarning tabiiy, ilmiy, ma’rifiy hamda ijtimoiy qarashlari borasida muhim ma’lumotlarga ega bo’lamiz. «Avesto» diniy xarakterga ega bo’lish bilan birga o’zida falsafiy, siyosiy, filologik, ta’limiy va tarbiyaviy masalalarni ham qamrab olgan asardir.

Abu Rayhon Beruniy o’zining ―Qadimgi xalqlardan qolgan yodgorliklar‖ asarida zardushtiylik dini qadimgi Xuroson, Fors, Iroq va Balxdan tortib Suriya erlarigacha tarqalganligini aytadi. Zardushtiylik dinining g’oyalari xususida so’z borganda, ularning to’g’rilik bilan yashash va axloqiy unsurlarga asoslanganligini alohida ta’kidlab o’tish lozim.

«Avesto» tarbiyaviy manba sifatida katta ahamiyatga ega. Yuqorida aytib o’tilganidek, Zardusht qadimgi qabilalar a’zolarining diniy e’tiqodlariga aylangan qarashlar mazmunini isloh qilgan. Zardusht ta’limotining ilg’or g’oyalari shundan iboratki, Axura Mazda (qodir iloh) dunyoda mavjud bo’lgan adolat va yaxshilikning ijodkori sanaladi. Anxra Mani (Yovuz ruh) barcha yomonliklarni yuzaga keltiradi. Shu tariqa yaxshilar jannatga, yomonlar esa do’zaxga tushadi. Yaxshi odamlar uch kun davomida otash irmog’ini kechib o’tgach, gunohlardan poklanib, Axura Mazda yurti - Adolat o’lkasiga kiradilar. Bu o’lkada inson o’zining axloqi va yaxshi amallari, xatti-harakatlari bilan yaxshilik tarafdori ekanligini isbotlashi kerak. Inson o’z hayot yo’lini tanlar ekan, o’z zimmasiga olgan majburiyatni bajarishga javobgar sanaladi. ―Got‖larda Axura Mazdaning erdagi yordamchisi hisoblangan chorvadorlarning dunyoqarashlari ifodalangan. Yaxshi kishilar yuksak axloqiy xislatlarga ega bo’lsalar, yovuz kishilar yomon xislatlarning egasidir. Zardushtiylikda yaxshilik va yomonlik tushunchalari orqali yer yuzida mavjud bo’lgan yaxshilik va yomonlik dunyosining mohiyati ochib beriladi.

Zardusht Axura Mazdadan dunyoda shodlik va baxt makoni, eng sevimli joy qaerda ekanini so’raganda, u shunday javob beradi: u shunday joyki, kishilar u erda uy-joy quradilar, otashkada (ibodatxona)lar barpo etadilar, dehqonchilik va chorvachilik bilan shug’ullanib, bola-chaqali bo’ladilar; men har ikkala qo’li bilan mehnat qiluvchi kishini qo’llayman, uning ishiga baror, hosiliga baraka bag’ishlayman, deydi. Bunda mehnat, dehqonchilik yovuz kuchlarga qarshi kurash, yaxshilik manbai, tayanchi deb ko’rsatiladi.

Zero, zardushtiylikda axloqiylikning asosi, sahovatlilik belgisi - mehnat deb ko’rsatilsa, ishyoqmaslik barcha nuqsonlarni keltirib chiqaruvchi sabab ekanligiga urg’u beriladi. Ayniqsa, dehqonchilik sohasida qilinayotgan mehnat yaxshilikni yuzaga chiqaruvchi asosiy omil deya ta’kidlanadi.

Samoviy dunyoda ham uchlik hukmronlik qiladi: Axura Mazda – Oliy tangri, ya’ni ―qodir iloh‖ - o’t, alanga ruhiga, Asha (Arta) – Vazishta – ―Eng yaxshi tartibot‖ (kohinlik va katta kohinning samoviy obrazi)ga, chorva ruhi - Voxu Mana, ya’ni, ―Sahovatli fikr‖ (o’troq chorvadorlar va ularning boshliqlari jamoasining samoviy obrazi)ga tayanadi. Ana shu uchlik fikr, so’z va ish birligidan iborat axloqiy uchlikni ham o’zaro bo’lishib olishgan.

O’sha davrda jamiyatda bosh hokim (lashkar boshlig’i) katta kohin (kohinlar ijtimoiy guruhining boshlig’i) yoki urug’lar oqsoqollariga, o’troq chorvador va dehqonlarning jamoalari hamda xonadonlariga tayangan. «Avesto»da inson fikri, so’zlari va ishlariga ikki qarama-qarshi kuch: Voxu Mana (Ezgu fikr) va Ako Mana (Yovuz fikr) ta’sir ko’rsatadi, deydi. Barcha fikr, so’z va ishlar asosida aslida ezgulik va yovuzlik yotadi («Yasna», 30-bob). Asta-sekin axloqiy tushunchalar shaxsiy mazmun kasb eta boshlaydi. Masalan, «yaxshi so’zlar» deganda ahdida turish va berilgan va’dani bajarish kabilar nazarda tutilsa, «yaxshi amallar» deganda esa savdo-sotiq ishlarida halol bo’lish, qarzni vaqtida to’lash, o’g’rilik va talonchilik qilmaslik, o’zgalarning moliga ko’z olaytirmaslik, buzuqliklardan o’zini tiyish, atrofdagilarga ziyon etkazadigan har qanday harakatni sodir etmaslik va hokazolar tushunilgan.

Ezgu kuchlarga yovuz kuchlar qarshi bo’lgan. Yovuz ruhlarga Drudjo (yolg’onchilik ruhi) boshchilik qilgan. Unga Yovuz fikr (Ako Mana), Talonchilik ruhi (Eshma) yordam bergan. Yovuz, yomon fikr - Ako Mana, yomon so’z – Drudjo hamda yovuz amal, yomon ish – Eshma obrazlari timsoli yordamida ifoda etilgan.

«Avesto»dagi uchlikning haqiqiy manbalariga yondashiladigan bo’lsa, ular qadimgi zamon kishilarning axloqiy tasavvurlariga batamom muvofiq bo’lib tushadi. Fikr, so’z va ishning birligi ibtidoiy insonning ham ajralmas xislati edi. Uning ong, axloq va boshqalar xususidagi tasavvurlari o’zi mansub bo’lgan jamoa bilan uzviy bog’langan. Jamoaning fikri uning ham fikri, jamoaning so’zlari uning ham so’zlari, jamoaning ishlari uning ham ishlari bo’lgan. Ijtimoiy va shaxsiy manfaatlarning uyg’unligi – urug’chilik jamiyatining muhim belgisidir. Jamoaning har qanday topshirig’ini bajarish uning a’zolari uchun muqaddas qonun edi‖.

Zarushtiylik ta’limotida 15 yosh balog’at yoshi sanalgan. O’smir balog’at yoshiga etganda unga Zardusht qonunlari – falsafa, axloq-odob qoidalari va axloqiy yo’riqlar mazmuni o’rgatilgan. O’smirlarning xudojo’y mehnatkash, adolatli bo’lib voyaga etishlari, o’y-niyat, so’z va ishida halollikka tayanishlariga alohida e’tibor berilgan. Bolalarga ularning yoshligidayoq ko’chat o’tkazish, daraxtlarni parvarish qilish, uy-ro’zg’or buyumlarini yasash, erga ishlov berish hamda chorva mollarini boqish borasidagi bilimlar berilib, amaliy ko’nikmalarning hosil bo’lishiga alohida e’tibor qaratilgan.

Zardushtiylik ta’limotining axloqiy yo’riqlariga binoan inson tomonidan o’z burchini his etishning eng birinchi belgisi ma’naviy poklik sanalgan. Ayollarga g’amxo’rlik ko’rsatish ijtimoiy zarurat hisoblangan. Ayniqsa, homilador ayollarga muruvvat ko’rsatish asosiy insoniy burch hisoblangan. Diniy g’oyalarga ko’ra tuproq, suv, havo hamda quyosh muqaddas sanaladi, odamlar ularni e’zozlash, quyoshga sajda qilishga da’vat etiladi. Zardusht ta’limotida shaxsiy va turmush gigienasiga qat’iy amal qilish kishilar o’rtasida turli xil kasalliklar kelib chiqishining oldini oluvchi tadbir ekanligi alohida uqtiriladi. Shu o’rinda quyidagi qoidalarga amal qilish maqsadga muvofiqligiga urg’u beriladi: qabristonlarning shahar yoki qishloqdan tashqarida bo’lishiga alohida e’tibor berish, hayvonlarning qabrlarni oyoq osti qilmasliklari uchun qabristonlarning atrofini o’rab qo’yish, mayit (o’lik)ni yuvish vaqtida ozodalikka rioya qilish, murda tekkan libos yoki murda qo’yilgan joyni suv yordamida yuvib tashlash, turli jonzotlarning o’ligi (inson murdasi) tushgan suv havzalarini bir necha bor qatron qilish (havzani yomg’ir yoki daryo suviga bir necha bor to’ldirib, suvni havzadan chiqarib tashlash), badan va sochning toza bo’lishiga ahamiyat berish, tirnoqlarni vaqti-vaqti bilan olib turish, kuniga besh marta yuvinish va hokazolar. Xulosa qilib aytganda, «Avesto» asarida insonning barkamol bo’lib etishishida uning so’zi, fikri hamda ishi ezgu bo’lishi va ezgulikning tantanasi uchun xizmat qilishiga katta e’tibor beriladi. Ushbu axloqiy uchlik g’oyasi eng qadimgi davrlardan boshlab kishilik jamiyati taraqqiyotining keyingi bosqichlarida yaratilgan barcha ma’rifiy asarlar mazmunining shakllanishiga asos bo’lgan. Zero, unda insonning inson sifatida ma’naviy va moddiy jihatdan kamol topishi uchun zarur bo’lgan muayyan talablar o’z ifodasini topib, hayot kodeksi sifatida nafaqat Sharq balki G’arb xalqlarining ham muhim ma’naviy merosi bo’lib qoldi.