Қарақалпақ халық ертеклери

ҚАРАҚАЛПАҚ ХАЛЫҚ АЙТЫСЛАРЫ

Нетерсең

Жәўан ҳәр жайға гезерсең, Тәркиңнен тутсам нетерсең? Тәркиңнен хабар алғанша, Белиңнен қушсам нетерсең? Белимнен қушсаң туярлар, Елтип шул ерде қоярлар, Шийрин жаныңды қыярлар, Қул дейип сатсам нетерсең? Қул келмейме сатқан жерден, Ашық дӛнерме бул жолдан, Тилесем бермесең гүлден, Бағыңа кирсем нетерсең? Не ишиң бар бағым билән, Ӛткей ӛмириң зулым билән, Тар кыналы қолым билән, Сени ӛлтирсем нетерсең?

Бизди ӛлтирсең саўапты, Сийнеңиз пахтадан ақты, Еки мәмең қоша дағы, Тутыңқырасам нетерсең? Қырмандәли келди тилге, Не ишиң бар гүлим билән, Мен бир сона кӛлден-кӛле, Пыр-пырлап ушсам нетерсең? Гӛруғлы келдим қус киби, Қанатларым гүмис киби, Алғыр бир лашын қус киби, Сени аўласам нетерсең?

Айтыс

Жигит: Қыз: Жигит:

Бизиң заман кемтаршылық заман ба? Жӛн билместей қудашалар аман ба? Бир-бирине қыйсайысып қараған, Кемпир яңлы ғарры қызлар аман ба? Арба жолда сүйретилип изиңиз, Қуда бала қалай-қалай сӛзиңиз, Шаңқай түсте жас қызларды кемпир деп, Қараўытыппеди еки кӛзиңиз? Кемпир дегениме арың келмесин, Сорпа алар деген еттиң есесин, Ғарры демей мен не дейин қудаша, Сүринип аларсаң жигит кесесин.