Қарақалпақ халық ертеклери

ҚАРАҚАЛПАҚ ХАЛЫҚ ҚОСЫҚЛАРЫ

Мәўсим қосықлары

Бәҳәрдиң паслында жаз жайлаўында, Оқыр бүлбиллери, гӛззал ағлары, Алмасы, әнары, ерик бағында,

Оқыр бүлбиллери гӛззал ағлары.

Бәҳәр болса ғаңқылдасып ушар ғаз, Кӛлге қарай қанат қағып етер наз,

Сыңқ-сыңқ етип салмадағы суўларда, Зейин ашып еситилер хош ҳаўаз.

Бәҳәр болса жерге шигит егилер, Шигит емес алтын гәўҳар егилер.

Хожа дағпардың басында, Ләмле-ләмле қар кӛринди, Мениң бул дәли кеўлиме, Ала кӛзли яр кӛринди.

Суўық болды үргин үрди, Қосымның қамысын түрди, Думан басты аспан жерди, Биз пақырға жаз келер ме?

Үркер барып тәрезиге таялды,

Кәтқудалар хан қасынан жай алды.

Сонна, кеклик сайрар ала дағларда, Қыз-жәўанлар алма атар бағларда, Сазы-сәўбет қурып ақ отаўларда,

Не яқшы жананның кешкен жайлары.

Бастан-аяқлары турмысы әдеп,

Тағып тилла-маржан, тислери сәдеп, Кӛшки, ҳәйўанларын тилладан безеп, Не яқшы жанның кешкен жайлары.

Муҳаббат қосықлары Сәўдигим

Бағ ишинде қызыл гүлдек туташып, Саллана-саллана келен сәўдигим, Әмбер шашың нәзик белә шоласып, Йүрекиме отлар сашан сәўдигим.

Ышқың билән Зимистаны яз етип, Йуришиңди мисли қуба ғаз етип, Бир қайрылып ашығыңа наз етип, Арзыў-әрман билән бақан сәўдигим.

Таўыс киби жилўа билән бақарсаң, Ашықлардың йурек бағрын жағарсаң, Ақ кӛксиңе тиллә ҳәйкел тақарсаң, Әл қаўсырып қушақ ашып сәўдигим.

Қушақ ашып кеўил берип наз еткен, Бәлки бес күн осалында шад еткен, Бир заман кӛрмесе аҳыўзар еткен, Бағры қаннан-талан билән сәўдигим.

Пикирим сенсең ятсам-турсам ойласам, Бирге жүрип айтыў байрам тойласам, Ийтерисип белиң тартып ойнасам,

Шул дем бизге айтыў байрам сәўдигим.

Таң самалы елпең-елпең есенде,

Кеўил бәндин ашып, кӛксим тесенде, Таңлар атып, жуўап бергил десем де, Бағырлап ҳәр яна баққан сәўдигим.