Anorgul atajonova

YORDAMCHI SO‘ZLAR 
 
134-mashq. Matnni o‘qing, yordamchi so‘z turkumlarini aniqlang.  
 
Alisher bilan bulbul 
 
Ilgari  zamonda  G‘iyosiddin  Kichkina  degan  kishining  Alisher  ismli 
o‘g‘li bo‘lgan ekan. U yoshligidan uddaburo, ziyrak bo‘lib o‘sibdi. To‘qqiz 
yoshga to‘lganda esa she’rlar yoza boshlabdi. Odamlar u yozgan she’rlarni 
quloq  berib  tinglaydigan  bo‘lishibdi.  Lekin  bola  o‘ziga  hali  taxallus 
tanlamagan ekan. 
Alisher bir kuni yangi she’rini yozibdi-da, boqqa chiqib uni, baland 
ovoz  bilan  o‘qiy  boshlabdi.  Shu  payt  bog‘dagi  terakka  chirmashgan  qirq 
og‘aynining  shoxida  o‘tirgan  bulbul  Alisherning  yoqimli  ovozini  eshitib 
qolibdi. Yosh shoirning goh qo‘ng‘iroqday jarangdor, goh tong shamoliday 
mayin  ovozi  bulbulni  o‘ziga  maftun  etibdi.  Qushcha  darhol  uning 
yelkasiga qo‘nib: – Ey xushovoz shoir, sen o‘qigan she’rlar bulbullarning 
erta tongdagi navosidan ham yoqimli ekan. Nomingni bilsam bo‘ladimi?-
debdi. 
– Alisher! – deb javob beribdi bola. 
–  Bildim,  bildim,  yangi  chiqqan  shoir  ekansan-da.  Endi  o‘zingga 
chiroyli bir taxallus tanlab, she’rlaringning oxiriga o‘shani qo‘shib ketgin. 
Alisherga  bulbulning  boyagi  "navo"  degan  so‘zi  yoqib  qolibdi. 
Shundan  keyin  yozgan  g‘azallarining  tagiga  "Navoiy"  deb  yozib 
qo‘yadigan bo‘libdi. 
(El desa Navoiyni. Hazrat Mir Alisher Navoiy haqida rivoyatlar)