ганини билмасликларини айтишди. Мен уларга яна муро
жаат цилиб, ^ар бир цабилада угри-каззоблар борлигини,
улар отнинг цашцасидай цабиладошларига таниш эканини
уцтирдим. Агар ана шу угриларни яхшилик билан менга топ-
ширсалар, уларга ёмонлик цилмаслигимни таъкидладим.
Улар эса цайсарлик билан,
бундан хабаримиз йуц, деб ту
риб олишди.
Тушундимки, бу одамлар билан яхшиликча гаплашиш-
дан бир наф чициши цийин. Угрилар кимлар, уларнинг ма-
кони цаерда - бу одамлар ула цолса айтадиганга ухшамай-
ди. Шу
боис уларга очи
1
ущн-очиц давдага цилишга утдим:
«Сизларга «Фоти^а» сурасини уциш учун кетадиган вацт
ми
1
у*орида имкон бераман, шу фурсатда бирор-бир хулоса-
га келмасангиз, бирма-бир бошингизни оламан», - дедим.
Улар гапларимдан мени мазах цилиб кулишди. Бириси,
туладан келган, цизил юзли киши менга беписандлик билан
суз цотди: «Болакай, сен бунаца ишни цилиш тугул, сузлашга
^ам ^али ёшлик циласан. Шошилма ^али муйловинг уссин,
худди меникидек», - дея у узининг
узун муйловига ишора
цилди. Сунг: «Ана ушанда гапирсанг ярашади» - деди. Мен
одамларимга бу одамни утовдан ташцарига олиб чицишла-
рини буюрдим. Менинг нима цилмоцчи эканимни ^еч ким
англамай ^ам цолди. Яшин тезлигида циличимни сугириб
унинг буйнига сирмадим. Устозим Самар тархоннинг ургат-
ганларини шу ерда бехато бажардим. Кулар Камолнинг
бошини кесганимда бунчалик
ш щ ^аракат цила олмаган
эдим. Шунинг учун ^ам унинг
боши орца умуртца суягига
илашиб долган эди. Бу сафар худди устозим ургатганидек
цул кучим билан эмас, бор вужудим билан зарба бердим.
Унинг боши чурт узилиб пастга думалади.
Бу ^ол кутилмаганда содир булди. Шундан цабиланинг
туртта вакили газабга келиб, мав^
этмоц булиб менга то-
мон отилишди. Мен уларга царши курашга киришар экан-
ман, йул-йулакай аскарларимга аралашмасликларини, фа-
цат иккинчи циличимни узатиб юборишларини тайинладим.
Икки цулимда икки цилич билан туртта рацибимни роса
тинкасини цуритдим. Тан олиб айтишим керак, мен бу одам-
ларни улдириш фикридан йироц эдим.
Менга бор йуги маъ-
лумот керак эди. Навкарларимни курашга аралаштирмага-
ним, жангда уларнинг роса тинкасини куритганим хам шун-
дан - улдиришни истамаганим учун эди. К^арасам улар ^ам
б^ш келмаяпти. Шунда ра^ибларимдан бирининг ^улига
жарохат солдим: у килични тушириб, узи ерга капишиб
^олди. Мен билан савашиш фойдасиз эканини англаб даст-
лаб бириси, кейинро^ долган иккиси туркчада омонлик ти-
лаб, узрхо^лик ^илишди. Мен уларни ^айта утовга таклиф
^илиб, яна муло^отга киришдим.
Улар менга бу ишни «О^ марбуж»* ^авмидагилар ^илга-
нилигини, аммо айнан ^айси бири бунга бош кушганлиги-
ни айта олмасликларини билдиришди.
К^абила вакилларидан «О^ марбуж» ^авмига ким бошчи-
лик ^илишини сурадим. «Жавдат Голто» деб жавоб килиш-
ди. Мен ^абила вакилларини «О^ марбуж» кавмини топгу-
нимга к;адар гаровда ушлашимни,
уларни топгач эса озод
^илишимни айтиб, йулга тушдим. Аскарларим тетик, бар
дам эдилар. Шундан англадимки, менинг ёш булишимга
царамай ^атъият билан цилаётган хатти-^аракатларим улар
га куч багишлаб, ишончларига ишонч ^ушмо^да эди.
Кечга я^ин «О^ марбуж» ^авми жойлашган худудга етиб
келдик. Мен йулимизда учраган биринчи йуловчидан Жав
дат Голтонинг манзилини сураб суриштирдим. У ^уллари
билан узоадан элас-элас куриниб турган оц догни курсат-
ди.
-
гумбазни кураяпсанми? - деди у мав^ум манзарага
ани!утик киритиб, - ана шу юрта Жавдатники.
Мен аскарларимни тезро^ юришга ундадим. Ма^садим
Жавдат Голтони эсанкиратиб ^уйиб, ^улга олиш эди. Токи
биров билиб, биров билмай ^олсин. Шундай булди ^ам.
Голтонинг утовига келибок; биз отдан сакраб тушиб, ичка-
рига кирдик. Ёши олтмишлар атрофидаги, сочлари о^арган
киши хотини ва икки угли билан дастурхон
атрофида ути-
Do'stlaringiz bilan baham: