Алоқаи психолингвистика бо фанҳои дигар

Алоқаи психолингвистика бо фанҳои дигар

Алокаи психолингвистика (хамчун назарияи фаъолияти нутк) бо дигар илмхо гуногун аст, зеро фаъолияти нутк ба хамаи намудхои фаъолияти гайрисухании инсон бевосита алокаманд аст ва шахс мисли фаъолияти гуногунсоха ва серчабхаи худ объекти хеле гуногун аст. илмхои бисьёре. Биёед алоқаҳои муҳимтарин ва аксар вақт дар амалияро қайд кунем. Психолингвистика "органикӣ" ба таври ногусастанӣ алоқаманд аст:

• бо фалсафае, ки ба самти умумии тадқиқот мусоидат мекунад;
• бо психология (умумӣ, синну сол, иҷтимоӣ, психологияи махсус ва бисёр дигар соҳаҳои он). Бе маълумоти психологияи амалї психолингвистика, ба назари баъзе муњаќќиќон (А.А. Леонтьев, Л.В. Сахарный, Р.М. Фрумкина ва г.) илми ба кофї асоснок шуда наметавонад;
• бо забоншиносӣ (забоншиносии умумӣ, фалсафаи забон, грамматикаи ин ё он забон, ҷомеашиносӣ, этнолингвистика ва дигар бахшҳои забоншиносӣ).
• бо семиотика – илм дар бораи аломатҳои забон ва маънои онҳо (забони ба мо ҳамчун воситаи амалӣ намудани РД манфиатдор танҳо системаи аломати интегралӣ мебошад);
• бо мантиќ (дар ин њолат муњаќќиќи проблемањои психолингвистика бештар ин ё он мантиќи тањќиќоти илмиро барои худ интихоб мекунад);
• бо ҷомеашиносӣ. Дар ин љо, аз љумла, тањќиќи муносибатњоро дар доираи психолингвистика, ки барои шахсият хеле ањамият доранд, зикр кардан лозим аст: фаъолияти нутќ – сатњњои гуногуни иљтимоисозии шахсият (шахси, гурўњї, глобалї ва ѓайра);
• бо тиб, асосан бо асабшиносй, ки дар омухтани патология ва нормаи нутк, инчунин бо психиатрия, оториноларингология ва як катор дигар илмхои тиб, бо логопатология, логопедия ва дигар илмхои кружоки логопатологи, ки ба он хиссаи калон гузоштааст. барои фаҳмидани равандҳои тавлид ва дарки нутқ бисёр маълумоти пурарзиш медиҳад;
• бо баъзе илмњои техникї (аз љумла, бо онњое, ки таъминоти техникї ва компютерии тањќиќи фаъолияти нутќ ва аломатњои забонро имконпазир мегардонанд); бо акустика ва психоакустика ва гайра.

Психологияи нутк конуниятхои инкишоф ва фаъолияти психика (тафаккур, шинох, муошират, эхсосот, фаъолият, муносибат, тасаввурот, эчод, хотира ва гайра)-ро дар робитаи онхо бо нутк (насл ва дарки он) меомузад.

Сотсиолингвистика масъалаҳои марбут ба вазифаи иҷтимоии забонро меомӯзад (коллективи забон, сиёсати забон, дузабонӣ, меъёрҳои забон, забони касбӣ ва ғ.).

Назарияи коммуникатсия раванди муоширатро меомӯзад (тамаркуз ба паҳлӯи интерактивӣ, иттилоотии муошират):

Назарияи амалҳои сухан (коммуникатсионӣ).

Назарияҳои маърифатӣ.

Назарияи коммуникатсияи оммавӣ (маълумот).

+
Семиотика сохтор ва фаъолияти системаҳои гуногуни аломатҳоро меомӯзад.

Объекти ягонаи омӯзиш бо забоншиносӣ (системаи воситаҳои ифода) ва психология (раванди нутқ). Ягонагии категориявӣ ва консептуалӣ бо тамоми соҳаҳои психология.

Самтҳои забоншиносӣ дар психолингвистика – омӯзиш: маънои шакли калимаҳо (калимаҳои ономатопеӣ, фоносемантика), семантикаи калима (психосемантика), грамматика (психологияи грамматика (хусусиятҳои дарк ва фаҳмиши изҳорот вобаста ба асоси грамматикӣ)), матн

Тадқиқоти равоншиносӣ барои афзиология, тарбияи карӣ, логопедия, психиатрия аҳамияти калон дорад.

Омӯзиши масъалаҳои марбут ба фарҳангшиносӣ, суханшиносӣ, назарияи нутқи саҳнавӣ ва психологияи миллӣ.

Ҷанбаҳои фалсафии тадқиқоти равоншиносӣ.

Пайвастагӣ бо герменевтика мисли илми дарки матн.