Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

 

Qilich dami boʻzbolaning manglayiga tekkuncha, sekin tushib keldi. Bir tomchi qon 

chiqdi. 

 

Suvori qilt etmay turardi. Santyago ham damini ichiga yutdi. U hatto qochib qutulishga 

urinmadi. Vujudining tub-tubida gʻalati umid uchqunladi: u Oʻz Taqdiri yoʻlida halok 

boʻladi. Fotima uchun halok boʻladi. Demak, belgilar aldamagan. Mana, Dushman 

manglayida turibdi, shu bois ajal unga dahshat sololmaydi, zotan, Olam Qalbi mavjud va 

bir nafasdan soʻng u Olam Qalbining bir qismiga aylanadi. Ertaga uning qismati 

Dushmanning boshiga ham tushadi. 

 

Suvori hanuz qilichini sermashga shoshilmas edi. 

— Nega bunday qilding? 

— Men qirgʻiylar parvozi daraklagan xabarni eshitdim va buning ma’nisini tushundim, 

xolos. Ular vohani qutqarmoqni istashdi. Vohaning himoyachilari sizlarni qirib tashlaydi, 

ular koʻpchilik. 

 

Qilichning dami hanuz uning manglayiga tegib turardi. 

— Kimsan oʻzing, Ollohning ishiga aralashadigan? 

— Olloh faqat qoʻshinnimas, qushlarni ham yaratgan. Ularning tilidan meni Olloh voqif 

qildi. Dunyodagi jamiki koru a’mollar bitta qoʻlda bitilgan, — javob qildi boʻzbola 

Tuyakashning soʻzlarini eslab. 

 

Nihoyat suvori qilichini chetga oldi. Santyago nafasini rostladi. 

— Bashorat qilishda ehtiyot boʻl, — dedi suvori. — Hech kim peshonasiga yozilganidan 

qochib qutulmaydi. 

— Men faqat qoʻshinni koʻrdim, — dedi boʻzbola. — Jang oqibati menga ayon boʻlgani 

yoʻq. 

 

Bunday javob suvoriga ma’qul keldi, biroq u qilichini qiniga joylashga oshiqmadi. 

— Xoʻsh, bu yerda muhojir nima qilib yuribdi? 

— Men oʻz Yoʻlimni izlayapman. Biroq sen buni tushunmaysan. 

 

Suvori qilichini qiniga joyladi. Uning kiftidagi qirgʻiy chiyillab tovush berdi. Santyagoni 

chulgʻagan tang holat bir qadar boʻshashdi. 

— Men sening chindan joʻmard ekaningni bilmoqchi edim. Umum Tilini qidirayotganlar 

uchun bundan muhim narsaning oʻzi boʻlmaydi. 

 

Boʻzbola hayron qoldi. Suvori kamdan-kam odamlarning aqli yetadigan narsalar haqida 

mulohaza yuritardi. 

— Bundan tashqari, hatto uzoq yoʻlning tanobini tortgan esang-da, bir nafasga ham 

boʻshashmaslik kerak, — davom etdi suvori. — Sahroni sevish ham mumkin, ammo 

unga toʻla-toʻkis ixtiyoringni topshirib boʻlmaydi. Zotan, sahro — odam uchun sinov: bir 

nafas xayolingni boʻlsang, bas, halokatga uchraysan. 

---