Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

 

Koʻp oʻtmay doʻkonga yana ikki nafar dastyor yollashga toʻgʻri keldi. Endi bu yerda 

billur sotishdan tashqari, yangilikka ishqiboz boʻlib kelgan son-sanoqsiz kishilarga 

tinimsiz choy ulashilardi. 

 

Shu taxlit yarim yil oʻtdi. 

 

Quyosh chiqmay turib Santyago uygʻondi. Afrikaga ilk bor qadam bosganidan beri oʻn 

bir oy-yu toʻqqiz kun oʻtibdi. 

 

U oq matodan tikilgan, atay bugungi kunga deb xarid qilingan arabcha burnusni kiydi, 

boshini roʻmol bilan yopdi va ustidan tuya terisidan qilingan halqani solib tortdi-da 

shippakni oyogʻiga ilib, ovoz chiqarmay pastga tushdi. 

 

Shahar hali uyquda. Santyago murabbo bilan bir toʻgʻram non yedi, billur stakanda 

qaynoq choy ichdi. Keyin doʻkonning boʻsagʻasiga oʻtirib chilim chekdi. 

U shu taxlit yolgʻiz oʻzi xayoliga hech nimani keltirmay, sahro hidini ufirib bir tekis, 

tinimsiz esayotgan shamol sasiga quloq tutib chekib oʻtirdi. Chekib boʻlib, qoʻlini 

choʻntagiga tiqdi — bir necha daqiqa choʻntagidan olgan narsaga qarab turdi. 

 

Uning barmoqlari bir siqim pulni siqib ushlab turardi — bu pullarga qaytish uchun patta 

olsa ham boʻladi, yana yuz yigirma bosh qoʻy va tagʻin hozir oʻzi turgan mamlakat bilan 

Ispaniya oʻrtasida savdo qilish uchun ruxsatnoma xarid qilsa ham boʻladi. 

 

Santyago xoʻjayinning uygʻonib, doʻkonni ochishini toqat bilan kutdi. Keyin ular 

birgalikda yana choy ichishdi. 

— Bugun men joʻnayman, — dedi boʻzbola. — Endi menda qoʻy sotib olishga, sizda esa 

Makkaga borishga yetarli mablagʻ bor. 

 

Xoʻjayin sukut saqladi. 

— Meni duo qiling, — jiddiy ohangda dedi Santyago. — Siz meni qoʻlladingiz. 

 

Qariya hanuz churq etmay choy qaynatish bilan mashgʻul edi. Nihoyat u boʻzbola tomon 

burildi. 

— Men sen bilan faxrlanaman. Sen doʻkonimni jonlantirib yubording. Biroq bilgin: men 

Makkaga bormayman. Yana shuni ham bilib qoʻygin: sen qoʻy sotib olmaysan. 

— Kim aytdi sizga buni? — hayron boʻlib soʻradi Santyago. 

— Maktub, — qisqa javob qildi billur sotuvchi Savdogar. 

 

Va u boʻzbolani duo qildi. 

 

Shundan soʻng Santyago oʻzi yotadigan xonaga kirdi va ul-bul narsalarini yigʻishtirdi — 

lash-lushlari uch qop boʻldi. Eshikdan chiqayotib uy burchagida yotgan eski choʻponlik 

---