Alisher navoiy nom idagi samarqand davlat um versiteti a bdu r ash id a b d u r a h m o n o V

chekindilar. Shundan so ‘ng skiflar agafenlar yeriga qochishdi.
Agafirlar о 'z qo 'shinlari vahima ichida qolib, skiflar oldiga
tushib chopayotganini ко ‘rishar ekan, о 'zlarini himoya etishga
kirish dilar va sk ifla rg a chopcir yuborishdi. S k ifla r o 'z
mamlakatlariga bostirib kirishga j u r ’at etishsa, ular bilan
qahramonlarcha kurashishga tayyor ekanligini bildirdilar.
Shundan so 'ng agafirlar dushman hujumini qaytarish uchun
o 'z ch eg a ra la rig a qo'sh in ch iqardilar. M ela n x len la r,
androfaglar va nevrlar fo rsiy hamda skiflarning hujumiga
bardosh bera olm adilar. U lar qo'rqu v ichida sh im oliy
sah ro larg a qoch ish di. S k ifla r a g a firla r m a m la k a tig a
borishmadi, ularni ham qochirib qo 'yishni istashmadi. Lekin
forsiylarni nevrlar mamlakatidan о ‘z yerlariga aldab, chaqira
oldilar.
Urush kundan-kun taranglashib borar edi. O xiri sira
ko'rinmasdi. Shu sababli Doro o 'z suvoriysini s k if shohi
Idanfir huzuriga xat bilan jo ‘ncitdi.
-
Ahmoq! Nega sen hamma vaqt qochib yurasan, hat to
senga imkoniyat berUganda ham foydalanmaysan. Agar sen
o'zingni mening kuch-qudratim ga bardosh beraman deb
o'ylcisang, и holda to'xta, darbadarlarcha yurishni has qil,
men bilan ja n g g a tush! A g a r sen o 'zin g n in g ju d a
k u ch sizlig in gn i tan olsang, и holda ham qochishingni
to 'x ta tish in g g a to 'g 'r i kela di. E g a lla b turgan y e r va
suvlaringning taqdiri uchun ham biz bilan m uzokaraga
kirish ish ing kerak.
Bu so 'zlarga skiflar shohi Idanfir shunday javob qaytardi: