Alisher Navoiy-barcha zamonlar buyuk daho ijodkori, o`zbek adabiy tili asoschisi

Alisherning onasi

Bilmam, qanday ayol bo’lgan

A lisherning onasi.

Balki uning aqliga ham

Lol qolgan zamonasi.

Balki uning ko’zlarida

Bolgan og’ir bir xayol

Balki g’amgin bir zotdir u

Balki sho’xchan bir ayol.

Balki buyuk farzandiga

Terib kelgan chechaklar

Balki tunlar unga bedor

Aytib bergan ertaklar.

Mayliga, u kim bo’lmasin

Yolg’iz bir so’z ma’nosi.

Alisherning onasi u

Navoiyning onasi!

(shu o’rinda Alisher bilan mehribon volidasining suhbat jarayoni tasvirlangan kichik sahna ko’rinishi namoyish etiladi)

Onasi:Alisherbek , siz endi katta bo’lib qoldingiz, saboq olishga borursiz. Tog’alaringiz davrasida o’tirib eshitgan va mening aytgan o’gitlarimni unutmassiz. Axir sizdan otangizning umidlari katta, o’glim.

Alisher: - albatta, onajon, sizning har bir so’zingiz, ertaklaru o’gitlaringiz har doim qulog’im ostida jaranglab turur.

Onasi:Alisher yoshligidan kitob bilan do’stlashadi. Mutolaa va ilm olishni o’zining sevimli mashg’ulotio deb biladi.

Avtor :Ilgari zamonda G’iyosiddin –Kichkina degan odamning Alisher ismli o’g’li bo’lgan ekan. Bola yoshligidan ziyrak bo’lib o’sibdi. U yetti yoshga to’lganda, she’rlar yoza boshlabdi. Odamlar u yozgan she’rlarni quloq berib tinglaydigan bo’lishibdi. Lekin bola yozgan she’rlarining tagiga o’z nomini nima deb qo’yishini bilmas emish.

Alisher bir kuni yangi she’rini yozib tugatibdi-da, boqqa chiqib uni baland ovozda o’qiy boshlabdi:

Alisher:G’urbatda g’arib shodmon bo’lmas emish,

El anga shafiqu mehribon bo’lmas emish.\

Oltin qafas ichra, gar qizil gul bitsa,

Bulbulg’a tikandek oshyon bo’lmas emish.

Avtor:Yosh shoirning goh qo’ng’iroqday jarangdor, goh tong shamoliday mayin ovozi bulbulni o’ziga maftun etibdi. Qushcha darhol uning yelkasiga qo’nibdi-

Bulbul:Ey, hushovoz shoir, sen o’qigan she’rlar bulbullarning erta tongdagi navosidan ham yoqimli ekan. Nomingni balsam bo’ladimi?