Alisher Navoiy 1 library ziyonet uz

Nasoi m  ul -M uhabbat ( I-  qi sm)  
Alisher Navoiy
 
 
102 
library.ziyonet.uz/ 
 
Anga dedimki, kel, borib bila nima yeyali! Koʻnglakini ham andoq uluq kiydi va 
mening bila yurudi. Chun bir necha qadam borduq, bir miqdor inabus-sa’lab yoʻlda 
tushub erdi, ani oldi va yudi va yodi va oʻlturdi. Va dedikim, sen borki, manga ushbu 
kofiydur. Necha mubolagʻa qildim, kelmadi. Mashoyixdin biri Ibrohim Mutavakkilga 
dedikim, tilarbizki, bu oy bizing bila iftor qilgʻaysen. Ul qabul qildi. Bir kecha anga 
dedikim, qoʻp, sahur qilali! Dedikim, ul sufrani tushur! Ul dedikim, men muni 
qilmasmen, ne uchunki, bu harakatdur asbobda. Va men asbobda harakat qilmon. Bir 
kecha ani koʻrdilarki, sufra olligʻa qoʻyub, nima yeydur. Dedilarki, dema-dingmuki 
asbobda harakat qilmasmen, bas bu nedur? Dediki, valloh, men asbobda harakat 
qilmadim, ammo qoʻpar chogʻda boshim sufragʻa tegdi va ul ollimgʻa tushdi, budurki 
yeydurmen. 
320.
 
A
BUTOLIB 
X
AZRAJ B
.
 
A
LI R
.
 T
. 
Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, Abutolib Xazraj Junayd q. s.ning ashobidindur. 
Sherozgʻa keldi. Va ichining tashvishi bor erdi. Mashoyix dedilarki, aning xidmatin 
kim ixtiyor qilur? Men ixtiyor qildim. Har kecha oʻn olti, oʻn yetti qatla qoʻpar edi. 
Bir kecha kechga degincha uygʻoq erdim. Koʻzum juzvi qizib erdikim chorlabdur, 
eshitmaymen, yana chorlagʻonda tasht elttim. Dedi, ey farzand, oʻzungdek bir 
maxluqning xidmatin yaxshi qilaolmasang, Xoliq xidmatin nechuk qilgʻungdur? 
Yana bir qatla dogʻi chorlagʻanda eshitmadim, yana bir qatlada [qaydasan, Allohning 
la’nati boʻlsin!]
(1)
 dedi. Oshuqub tasht elttim. Ali Daylam Shayx Abu Abdullohdin 
soʻrdikim, aning [Allohning la’nati boʻlsin!]
(2)
 deganin nechuk eshitting? Dedimkim, 
[Allohning rahmati boʻlsin!]
(3)
 eshittim. Shayx ul-islom debdurki, faloh yoʻqtur ul 
muridda kim, pir zullin koʻrmamish boʻlgʻay va qafosin yemamish boʻlgʻay va 
[Allohning la’nati boʻlsin!]
(4)
 eshitib, [Allohning rahmati boʻlsin!]
(5)
ga qabul 
qilmamish boʻlgʻay va dardu nokomligʻ bila tirilmamish boʻlgʻay. 
 
Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, avval majliski, Shayx Abutolib Sherozda tutti, 
bir qora palos kiyib erdi va bir aso iligida. Keldi va kursi ustida oʻlturdi. Va men 
yonida erdim. Elga boqdi va dedikim, bilmayki, ne degaymen, yozugʻlugʻemen 
yozugʻlugʻlar orasida. Va yigʻladi va elni yigʻlatti va faryod majlisidin chiqdi. Va 
anga azim qabul paydo boʻldi va andoqki, ayogʻi tufrogʻin bemorlar sihhati uchun 
elturlar erdi. Oz vaqtda amre voqe’ boʻldikim, kishi anga iltifot qilmadi va e’roz 
qildilar. Sherozdin Nnsogʻa bordi. Anda ham iltifot qilmadilar va ijtinob qildilar. Va 
andin Sipohongʻa bordi. Abu Ali Vorijiy aning burjin ado qildi va aning uchun ul 
degan yerda maskane yasadi. Ul uyii oʻzi kiygan palosdek qaro qildi va anda boʻlur 
erdi, to dunyodin oʻtti. 
321.
 
A
BU 
A
LI 
V
ORIJIY Q
.
 S
. 
Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, Abu Ali Vorijiy Sherozgʻa keldi, amal va 
hukumat uchun. Va fuqarogʻa va sodiru voridgʻa xon yoydi va moida tartib qildi. Har 
namozi shomdin soʻngra kelur erdi va bizing bila oʻlturur erdi. Va bir-birimiz bila 
soʻz aytur erduk. Bir kecha oʻz irodat ayyomi soʻzi orogʻa keldi. Koʻnglakin yuqori 
koʻtardi, boʻynida bir tavqdek nishone erdi. Soʻrdumki, bu nedur? Dedikim, Lugʻom 
togʻida erdim, irig palos kiyib erdim. Boʻynumni sidi. Andinki yondim, yangi et butti, 
bu uldur. Dedimkim, bu amalga kirganing ne edi? Dedikim, qari va zaif onam bor 
erdi va manga koʻp burj voqe’ boʻldi va muhtoj boʻldum, bu ishgaki koʻrarsiz. 

---