Al-xorazimiy nomidagi urganch davlat universiteti

147
olimlar orasidan imom unvoniga ega bo’lganlar qo’yilgan  .
Hojib 
-   ummaviylar  davridan  e’tiboran,  ko’pgina  islom  davlatlarida 
mavjud bo’lgan lavozimdir.  Barcha turkiy davlatlarida bu mansab  amalda bo’lgan. 
Hojiblarning  eng  kattasiga  “amiri  hojib”  yoki  “malik  ul-hajjab”  deyilgan. 
Saljuqiylarda  turk  g’ulomlari  orasidan  chiqqan  hojiblar  boshlig’i  -   hojibi  buzurg 
saroyning  eng yuksak martabalaridan biri bo’lgan.  Buyuk  saljuqiylar imperiyasida 
va unga  qaram boshqa turkiy  davlatlarda hojiblik  muassasasi  bevosita  somoniylar 
va  g’aznaviylar  ta’siri  ostida  yuzaga  kelgan.  Saljuqiylarda  saroy  hojibi  va  uning 
qo’li  ostidagi  hojiblar  vazifasi  asos  e’tibori  bilan  saroyda  tashrif  marosimlarini 
yo’lga qo’yishdan iborat bo’lgan.
Dargohda 
bosh  hojib 
yoki  ulug’  hojib  (hojib  ul-kabir)  -   Xorazmshohlar 
davlatidagi  yuksak  mansablardan  edi.  Odatda,  hojib  turk  millatidan  bo’lar  edi. 
Hojiblarga  g’oyatda  muhim  vazifalar,  masalan,  hojib  Xorazmshohga  shaxsiy 
topshiriqlari  qanday  bajarilayotgani  haqida  axborot  berar,  qabul  marosimlarini 
tashkil  etar  edi.  Maxsus  muzokarolar  olib  borish  va  hatto,  vazirlar  faoliyatini 
taftish  qilish  kabilar  topshirilgan.  Xorazmshohning  bir  necha  hojiblari  bo’lardi. 
Ular  doimo  sultonga  hamroh  bo’lib  turishar,  uning  eng  muhim  topshiriqlarini 
bajarar  edi.  SHuningdek,  hojib  lavozimidagi  amaldorlarga  butun  bir  viloyat