Бир куни донишманднинг ёнига бир киши келди. - Сиз ақллисиз! Менга ёрдам беринг! Мен ўзимни ёмон ҳис қиляпман. Болам мени тушунмайди. У мени эшитмайди. У мен билан гаплашмайди. Нега унда унинг боши, қулоқлари, тили бор эди? У шафқатсиз. Нега унга юрак керак? Донишманд айтди: - Уйга қайтсангиз, болангизнинг портретини чизиб олинг, унга индамай олиб бориб беринг. Эртаси куни ғазабланган ҳалиги киши донишманднинг олдига югуриб келиб: - Нега менга кеча бу аҳмоқона ишни қилишни маслаҳат бердингиз! Болам ўзи ёмон эди баттар ёмонлашди! У менга ғазаб билан чизилган расмни қайтариб берди! - У сизга нима деди? - деб сўради донишманд. "У:" Нега буни менга олиб келдингиз? Кўзгу сизга етарли эмасми? деди«. ЭЪТИБОРИНГИЗ УЧУН РАХМАТ!
Do'stlaringiz bilan baham: |