Abdulla Qodiriy O’tkan kunlar

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
183
deb shunga ketkan ekan. Boradirg‘an joyi uzog‘roqda bo‘lib, kechikkan va yo‘ldan 
kelaturib bu gunohiga ikki mesh qimiz olg‘an... Hali qimizni menga berib: «Kirib ayting, 
juda uyatlik bo‘ldim kechirsinlar», deydir, — dedi va kuldi. 
Karima otin: 
— Kechirilmaydir, qimiz o‘zi nima degan gap, — dedi. 
Oftob oyim mehmonlarga qarab chiqg‘andan keyin Hasanaliga kulib javob berdi. 
— O‘zimiz juda cho‘llab kelgan edik, shuning uchun kechirdik. 
— Balli-balli! — dedi Hasanali, — men kechirganingizni chiqib aytaman. 
— Chiqib ayting, — dedi Oftob oyim. 
— Siz-chi? — deb so‘radi Hasanali Kumushdan. 
Kumush baqadek qotib o‘lturgan Zaynabka qaradi va uyalinqirab javob berdi: 
— Men ham kechirdim... 
— Sizning ikki boshdan kechirishingizni o‘zim ham bilar edim, — dedi Hasanali. 
Bo‘g‘oz-qisir uy ichini kulgi bosdi. 
Kulgidan so‘ng O‘zbek oyim: 
— Nega o‘zi kirmadi? — deb so‘radi. 
— Qayin otasi bilan so‘zlashib o‘lturibdir... 
Hasanali ketkandan keyin O‘zbek oyim Oybodoqqa, qimizni mis tog‘orag‘a 
bo‘shatishka buyurdi. Qo‘y so‘yilib tayyor bo‘lg‘an edi. O‘zbek oyim qudachasining ra’yini 
so‘radi: 
— Nima buyurasiz? 
— Mendan so‘rab o‘lturmang, mehmonlar nimani xohlasalar biz ham o‘shanga yormiz. 
O‘zbek oyim tomoq buyurish uchun havliga tushdi. Zaynab mis tog‘orog‘a ag‘darilg‘an 
qimizni cho‘michlab kosalarga quyib mehmonlarga tutdi.