|
10-BOB
UYG’ONISH
Tun bo’ldi. Men Renesmini o’rniga yotqizdim hamda tezda Esme va
Bagirraning xonasiga kirdim. Karlayl va Jeykobdan tashqari butun oila ovga ketgan,
men esa o'z fikrlarim bilan yolg'iz qolishim mumkin edi. Eshikni ehtiyotkorlik bilan
ochib, faqat oy nuri bilan yoritilgan qorong'i xonaga kirdim. Albatta, u yerda Karlayl
turardi. U keng karavotga egilib, harakatsiz o’tirardi. Meni ko'rgach, boshini ko'tarib
qaradi. Uning nigohi menga elektr toki urganday ta’sir qildi. U juda ko'p og'riqni his
qilayotgandi. Men hamon qadam bosishga jur'at etolmay eshik oldida qotib qoldim.
- Kir, Bella. Seni ko'rganimdan xursandman.
Men Karlaylning yoniga bordim va qo'limni uning yelkasiga qo'ydim. – Ular
qanday, Karlayl? O'zgarish bormi?
- Yo'q. Hammasi avvalgiday – uning ovozi titrab ketdi. – Bella, menga ayt...
ular bilan o'tkazgan so'nggi daqiqalaringni... U yerda o'zingizni qanday his qilding?
Ular hozir nimani his qilmoqda? – Karlayl devorga qaradi.
Men deyarli so'z topolmadim. Men Karlaylga ozor berishni xohlamasdim. – U
yer qorong'i va sovuq... Men u yerda yolg'iz edim va qo'rqardim. Ammo ular hozir
@Sumerki_Twilight_Zulmat_ostonasi // Abduqodir Toshpo’latov
Soxtalashtirib o’z nomidan tarqatish ta’qiqlanadi. Qonuniy jazo muqarrar va Allohning o’zi
kifoya qilsin!
birga! Men Karlaylga dalda berib yelkasidan siladim. – Karlayl, hammasi yaxshi
bo'ladi, menga ishoning... Bagirra kuchli. U buni uddalay oladi va Esmeni yolg’iz
tashlab qo’ymaydi!
- Men ham, albatta, shunga umid qilaman. Faqat kutish qiyinlashmoqda. – U
yana ko'zlarimga qaradi, keyin men ularning rangini payqadim. Ular qoraygandi.
Uning ko'zlari ostida quyuq binafsharang shishlar paydo bo’lgandi.
- Karlayl, ov qilishing kerak! O'sha voqeadan beri bu xonadan chiqmading... –
Men so'z topolmay qotib qoldim – bo’lar ish bo’ldi...
- Men ularni tashlab ketolmayman, to'satdan ular mening yordamimga muhtoj
bo’lib qolishi mumkin. Men bu yerda bo'lib turishim kerak.
- Karlayl, men ular bilan bo'laman va hech qayerga ketmayman, va'da beraman.
Sen kuch to’plashing kerak. San hali uga muhtoj bo'lasiz. Esme hali tirik! Agar sen
o'zingni och qo’ysang, bu unga yordam bermaydi. – Men unga shafqatsiz tarzdagi
nigoh tashladim.
- Ha, Bella. Ehtimol, sen haqdirsan. Men chindan ham ov qilishim kerak. Men
juda charchadim... Men atrofda shu bo'laman va tez orada qaytib kelaman. Sen esa
ularni yolg’iz qoldirmaysan, to’g’rimi?
- Xavotir olma, Karlayl. Men ularga g’amxo’rlik qilaman.
Karlayl yana bir necha soniya ikkilanib turdi va keyingina chiqish tomon qat'iy
qadam tashladi.
Eshik yopilgach, men xonada yolg'iz qoldim. Dahshatli sukunat cho'kdi.
Xonada boshqa hech kimdan alomat sezilmasdi. Men karavot yonidagi tebranma
yog’och stulga o'tirdim va harakatsiz jasadlarga nazar tashladim. Men Esmening
yuziga boqdim. Hatto, muzlagan toshga aylanganga o'xshab, u yanada oqarib
ko'rinardi. Bu qarashdan umurtqa pog'onamga ozgina muzdek qaltirash tushdi va men
titrab ketdim. Men nigohimni Bagirraga qaratdim. U Esmening tamomila aksi edi.
Uning qoramtir yuzidagi qizillik yo’qolmagandi, u faqat nafas olmasdi va terisi
jozibali nur taratmasdi, xolos. Uning sochlari tirik odamnikiday edi. U go’yo qattiq
uxlab yotganday tuyulardi va "xayrli tong" deb uyqusiragan ovozda ko'zlarini ochib,
cho'zilib, kerishayotganday edi... Bagirraning sehrli go'zalligi uning ruhi tanasidan
uzoq bo'lgan paytda ham uni tark etmagandi. Hozir u va Esme o’sha yerda o'zlarini
qanday his qilayotganliklarini tasavvur qilishim mumkin edi, chunki men u yerda
bo'lgandim. Sovuq va zulmat darhol xotiramda qayta jonlandi. Qo’rqinchli, o'ziga
qaram qiladigan va o'tib bo'lmaydigan zulmat... Bu xotiralarga norozilik bildirgan
tanam beixtiyor titrab ketdi…
Men Bagirra bilan bog'lanishga urinib, ko'zlarimni yumdim va diqqatimni
jamladim. Bizni bog'lab turgan va meni o'sha qora cheksizlikka tortib ketgan o'sha
ko'rinmas ko’prikni axtarardim. Bagirrani ham his qilishiga umid qildim, uning
@Sumerki_Twilight_Zulmat_ostonasi // Abduqodir Toshpo’latov
Do'stlaringiz bilan baham: |
