Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

бүйрә — жингалак: қозыны жуни бүйрә-бүйрә (Хўж.).
бүк-бүк (Бер., Манғ.) — кўпкарини олиш вақтида чавандознинг
отига қилган хитоби, буйруғи.
бүкләм — сурп, оқ мато: махмалдың орнына бүкләм қойавәр (Бер.).
бүлдирмәк (Бер., Манғ., Хўж.) — бузмоқ; вайрон қилмоқ.
бүрмә дөрмийән (Тўртк., Бер.) — бахмалдан қилинган бурма ҳамён.
бүрмәк — 1. ўткир, олғир (ёш болага нисбатан); 2. ёш болаларга
нисбатан хотин-қизлар қарғиши: ҳәй бүрмәк, касаны сындырдыңғо, атаңа нәләт (Манғ.).
бүрүнч (Тўртк., Манғ.) ~бүрүч (Манғ.) — гуруч.
бү: pгүн (Тўртк., С. бий) — индин, эртадан кейин.
B
ва//вә: - ҳайратланиш, қўрқиш, ғазаб ифодаловчи ундов: ва атаңның... билмәй, қатпанда (Манғ.).
вaғ I - жуда яхши: ишлар вағ, ҳеч қысынышма йоқ (Бер.).
вағ ІІ (Манғ., Хўж.) — вақт, пайт: қайвағ эди? — чәшкә вағ эди
(Хўж.).
вағджағ (Хўж.) — шод-хуррам, хушчақчақ.
вағлама (Тўртк., С. бий) — пиёва (пиёздоғ қилиб, картошка ёки
сабзи солиб, гўштсиз пиширилган овқат).
вағламақ — Т. ғовламоқ, ғовлаб ўсиб кетмоқ; 2. юришмоқ, юришиб
кетмоқ.
вағлашмақ - суҳбатлашмоқ, ўтиришмоқ: сениң атаң талай вағлашған адамымғо (Манғ.).
вадвасыл I (Манғ.) - мед. оқма: кәсәлдиң йаманы вадвасыл.
вадвасыл II — маҳмадона; эзма, сафсатабоз; вайсақи.
ваджваррық (Бер.) — эзма, вайсақи.
ваззылдамақ (Тўртк., С. бий) - вижирламоқ; кўп бемаъни сўзламоқ.
вақ//вах (Хўж., Қўнғ., Манғ.) - қ. вағ ІІ.
вақым (Манғ., Хўж.) - эск. Вақф.

86

валла/валлабиллә//валләгәр (Бер. Манғ, Хўж.) - худо урсин

(қасам).
вaп - қишда сақланадиган қовун тагига солинадиган қум аралаш
тупроқ.
вапыр (Бер. Тўртк.) - мўл-кўл: зыйапатта, ҳәммә нәрсә вапыр
болды (Бер.).
варақ (Бер. Тўртк.) — 1. жуни ифлосланиб, тугун-тугун бўлиб
қолган қўй, эчки: варақ қойларам бар (Бер.); 2. ифлос, паст
нав тери.