Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

вақым (Манғ., Хўж.) - эск. вақф.
валла/валлабиллә//валләгәр (Бер. Манғ, Хўж.) - худо урсин (қасам).
вaп - қишда сақланадиган қовун тагига солинадиган қум аралаш тупроқ.
вапыр (Бер. Тўртк.) - мўл-кўл: зыйапатта, ҳәммә нәрсә вапыр болды (Бер.).
варақ (Бер. Тўртк.) — 1. жуни ифлосланиб, тугун-тугун бўлиб қолган қўй, эчки: варақ қойларам бар (Бер.); 2. ифлос, паст нав тери.
варвар (Манғ.) — вайсақи, сергап, маҳмадона,
варқылдақ — Т. вайсақи, маҳмадона; 2. енгилтак.
варкылдамақ — вайсамоқ, бемаъни сўзламоқ; маҳмадоналик қилмоқ.
варқычы (Қўнғ.) — вайсақи, сергап,
варсақы- бемаъни, қуруқ гап: варсақы гүрриңди қой (Бер.).
васвас — 1. квадвасыл II; 2. (Хўж., Қўнғ.) пасткаш, инсофсиз.
вах — эй, аттанг: вах, билмәй қаппан (Манғ.).
ваххәй — қ, вах: ваххәй, энди кеч болдав, барып көрәлмиймиз (Б. боз.).
вәдж (Бер., Манғ., Хўж., Қўнғ.) ~ вә : дж (Тўртк., С. бий) — нарса,предмет.
вәйим (Хўж., Манғ.) ~ вә :м (Тўртк., С. бий., Ш. хон) — ҳадик,кўрқув.
вәләт (С. бий., Қ. ноқ) — маҳаллий (шу ерда туғилган) аҳоли.
вəлламы (Хўж., Қ. чок) — эск. билимдон, насиҳатгўй.
вәрдиш (Тўртк., Бер., Қўнғ.) — эск. машқ: ҳазыр вәрдиштиң арқасында вөгиз қолтықлап джуриппен,— дейди (Қўнғ.).
вәркилдәмәк (Манғ.) қ. варқылдамақ: вәркилдәп сөйлийтуғаллар айтады вoндай деп (Б. том).
вәрт - 1. ариқ, канал сувини бекитиш учун шох-шабба орасига тупроқ, лой солиб қилинган тўсиқ; 2. ариқдаги сувни тўсиш учун қўйилган асбоб: сув алйатыр, вәртни басып гә: (С. бий).
вәсвайран — жуда вайрон, хароб.
вәсип I (Бер., Тўртк.) — таъриф, тавсиф.
вәсип II (Тўрт., С. бий) — дард, ғам-ғусса: өлигә варған өз вəспини айтып йығлар (С. бий).
вәши (Ш. хон) — оғзи бўш, оғзига кучи етмайдиган одам: вәши
адам.
выджылдақ — вайсақи, сергап, эзма: қулақтан қулақ қалмады, пай выджылдадыңав (Б. боз.).