A toshmatov, sh sh. Magzumova

boshqa bemorlar taklifi bilan shaxmat о tynashga о ‘tiradi, ammo qiziqishsiz
otynaydi, doim yutqazadi, o'midan turib, joyiga qaytadi. Juda pala-
partish, usti-boshiga qaramaydi, faqat bo ‘lim xodimlarining talabi bilan
yuvinadi. Onasi bilan uchrashuvga xohlamaygina chiqadi. U bilan
salomlashmasdan, tezda q o ‘lini sumkaga tiqadi, onasi keltirgan oziq-
106

---

ovqatlami oladi va biroz boshini chayqab, о ‘z xonasiga qaytadi. Ochofatlik
bilan, ко ‘p ovqatyeydi, hamma narsani — nordon, shirin, sho ‘r narsalami
birvarakayiga og'ziga soladi. Bir kuni bemor psixiatriya bo'yicha
та ’ruzaga, talabalarga namoyish qilish uchun olib kelingan. Butunlay
befarq ко ‘rinishda kirib kelgan, hatto auditoriyaga qaramasdan, о ‘tirgan.
Savollarga xohlamay, bir so ‘z bilan javob beradi, bu vaqtda yon atrofga
qaraydi. Mana bemor bilan suhbatdan parcha:
Professor: O'zingiz/ii qanday his qilyapsiz? Siz/ii biron nima bezovta
qilyaptimi?
Bemor: Yo ‘q, hech nima. Men soppa-sog'man.
Professor: Bo ‘Imasa nega kasalxonadasiz?
Bemor: Bilmayman... Davolash hali tugamadi.
Professor: Qanaqa davolash, agar siz sog'lom bo ‘Isangiz?
Bemor -jim b o ‘lib qoladi, savollarga javob bermaydi.
Professor: Eshitishimcha, bir necha y il avval Siz uchinchi qavat
oynasidan sakrab, oyog ‘ingizni sindirgansiz. Nega Siz bunday qildingiz?
Bemor: Shundoq... 0 ‘tkir hissiyotlarni xohlab qoldim.
Professor: Siz ко ‘p yillardan beri kasalxonada yotibsiz■ Uyga qaytishni,
biron-nima bilan shug‘ullanishni xohlamaysizmi?