A samatov, I. B. Rustamova

Qishloq xo‘jalik mahsulotlarini sotish kanallari quyidagilar boiishi mumkin:

1. 
   Davlatga sotish:
   

1. 
   davlat fondiga;
   
2. 
   regional fondga.
   

2. 
   Erkin sotish:
   

1. 
   dehqon bozorida;
   
2. 
   korxona xodimlariga va mahalliy aholiga;
   

4. 
   biijada;
   
5. 
   chakana savdoning boshqa tashkilotlariga, korxonalariga;
   
6. 
   shartnoma, majburiyat bo'yicha tashkilot va korxonalarga;
   

h) boshqa tashkilotlar bilan barter bitimlari.

3. 
   Umumiy ovqatlanish korxonalariga.
   

Bozor iqtisodiyotiga o'tishda davlatga sotiladigan qishloq xo'jaligi mahsulotlarining hajmi keskin qisqarib boradi va bozor kanallari bo'yicha sotish ortib boradi.

Qishloq xo'jalik mahsulotlari sotish yoilarini tanlashda, albatta, sotish bilan bog'liq xarajatlar sarflanadi. Bu xarajatlar transaksiya xarajatlari deyiladi. Ular o'z ichiga baho to'g'risidagi axborotlarni izlash, hamkorlarni tanlash, shartnomalar tuzish, shuningdek, mulkni himoya qilish kabi xarajatlarni oladi. Transaksiya xarajatlarining darajasi har doim ham oldindan aniqlanavermaydi. U mahsulotning xususiyati, uni ishlab chiqarish texnologiyasi, ayirboshlashdagi hamkorlarning xohish-istagiga bog‘liq.