А д а б и й портрет абдуғафур расулов озод шарафиддинов

тилган 1929 йилда Зубайда ая паранжини 
ташлаб, эндигина туғилган ўғлини очиқ юз 
билан кўчага кўтариб чиққан эди. «Мени 
кашшофлар, янгича ўғил-қизлар ўраб олди- 
лар,— деб эслайди Зубайда ая.— Улар ўғлим- 
«инг бўйнига галстук боғладилэр, уни қуч- 
дилар, эркаладилар, бошлари узра кўтариб: 
«Бу эркин дунёнинг фарзанди, озод инсон», 
дедилар. 
Қарабсизки, 
ўғлимга 
исм 
ҳам 
қўйилди».
О. Шарафиддинов О. Еқубовнинг «Ларза» 
қиссасига ёзган тақризига «Инсон меҳрга 
муҳтож» деб сарлавҳа қўйган эди. Чиндан 
ҳам, инсон учун меҳр ҳамиша тансиқ. Меҳр 
инсон 
қалбига 
куч 
беради, 
одамлигини 
теранроқ англашига ундайди. Самимий меҳр- 
дан баҳраманд бўлганлар, одатда, 
нурли, 
файзли, қалбан бақувват бўлиб вояга етади- 
лар. О . Шарафиддинов дунёга келибоқ, эрк 
нурига чулғанди, озодлик туйғусидан, меҳр-
т
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

муҳаббатдан баҳраманд бўлди, ардоқланди. 
Танҳидчи-олим 
ярим 
асрлик ҳаёт йўлига 
назар ташлар экан, меҳр-оқибат кўрсатган 
кишилар номини эҳтиром билан тилга оладн. 
Озод аканинг қалбида ўчмас из қолдирган 
муҳтарам зотлардан бири у кишининг буви- 
лари Тошбиби аядир. Тошбиби ая тўғри сўз, 
ўйлаб турган гапини тортинмай айтадиган, 
ҳар қандай шароитда ҳам севимли невара- 
сига бўлган меҳр-муҳаббатини ифода қилади- 
ган аёл эди. Раҳматлик бувисини эсла^ экан, 
Озод аканинг чеҳраси нурланиб кетади, унинг 
бутун борлиғидан энг қадрдон кишиси —