6- мавзу: Мўғуллар истилоси ва зулмига қарши кураш. Жалолиддин Мангуберди – Ватан ҳимоячиси

Шахобиддин Муҳаммад ан-Насавий 

---

Ислом Каримов: “Бу юрт тенгсиз алломалар, азиз-авлиёлар, подшоҳу 
саркардалар, ботир ва паҳлавонларни кўп кўрган. Улар орасида миллий 
қаҳрамонимиз Жалолиддин Мангубердининг бетакрор номи юлдуздек 
чарақлаб туради.” 
(И.Каримов, асарлар, Т. 8, 75-бетлар). 
Саркарда юбилейи 
муносабати билан 
Урганчда Жалолиддин 
Мангубердига бағишлаб 
меъморий мажмуа ва боғ 
ташкил қилинди. 
Баҳодир, саркарда, 
давлат арбоби 
Жалолиддин 
Мангуберди 
қиёфасига чизгилар. 
Жалолиддин тавал-
лудининг 800-йиллигини 
нишонлаб, Ўзбекистон 
ҳукумати 2000-йилда 
“Жалолиддин Мангубер-
ди” орденини таъсис 
қилди. 
 
Шиҳобиддин Ан-Насафий: У буғдойранг, 
ўрта бўйлик, туркий қиёфалик ва 
туркийда гапирадиган одам эди. Унинг 
мардлиги, жасурлигига келсак, “... у 
шерлар орасида энг зўр шер эди, 
қўрқмас чавандоз, лашкарлар орасида 
энг ботир эди. У ҳақгўйликни, адолатни 
улуғларди...” 
Чингизхон: “Отадан дунёда ҳали бундай ўғил 
туғилмаган. У саҳрода шер каби ғолиб 
жангчи, дарёда эса наҳанг (акула) каби ботир... 
“Отага шундай ўғил зарурки, у икки гирдоб – 
олов ва сув гирдобидан озодлик майдонига 
чиқа олади!” (Мирзо Улуғбек. Тўрт улус 
тарихи.) 
 
Т.: “Чўлпон”, 1994, 183-184- бетлар. 

---

 
РАИЯТ 
 
САВДОГАР 
 
ҲУНАРМАНД