13- mavzu. O‘zbek tilining etnolingvistik tadqiqi muammolari. Reja

A.A. Potebnya, keyinchalik, XX asrda D.K. Zelenin va boshqalar.
Slavyan mamlakatlarida etnolingvistika ilmiy yo'nalish sifatida asosan 
Rossiya, Polsha va Yugoslaviyada rivojlanadi; Shuningdek, Belarus, Ukraina, 
Bolgariya, Slovakiya, Sloveniya va boshqalarda mavjud etnolingvistik 
maktablarga rioya qiladigan yoki ularga yaqin bo'lgan tadqiqotchilar ham 
bor.

---

Rus (sovet) etnolingvistikasini asosan akademik N.I. Tolstoy. Biroq, 
umuman Amerika va G'arb etnolingvistikasi bilan, rus tili asosan nom bilan 
bog'liq. Tolstoy versiyasida uning asosiy xususiyatlari - tadqiqotning tarixiy 
(diaxronik) va genetik jihatlariga urg'u berib, slavyan xalq madaniyatini 
o'rganishga lingvistik (aslida umumiy semiotik) usullarni o'tkazish. Ikkinchisi 
G'arb etnolingvistikasining "sinxronligini" yengish vazifasi bilan bog'liq 
holda alohida ta'kidlandi, bu yozma an'anaga ega bo'lmagan tillarni 
o'rganishga yo'nalishning tabiiy natijasi edi.
Uning yondashuvini etnolingvistik deb atab, akademik N.I. Tolstoy 
etnolingvistika so'zining har bir tarkibiy qismiga aniq ma'no berdi, uning 
birinchi qismi (etno) an'anaviy madaniyatni etnik, mintaqaviy va "dialektal" 
shakllarda o'rganilishini, ularning asosida, xuddi shu asosda. dialektlarga 
asoslangan til, prot-slavyan sharti. Ikkinchi qism (tilshunoslik) uch xil 
ma'noga ega: birinchidan, an'anaviy madaniyatni o'rganishning asosiy 
manbai - bu til; ikkinchidan, bu madaniyat, xuddi tabiiy til kabi, belgilar 
tizimi, semiotik tizim yoki so'zning semiotik ma'nosidagi til sifatida 
tushuniladi (xuddi rasm san'ati, musiqa tili haqida gapirganda). , til imo -
ishoralari va boshqalar); uchinchidan, bu shuni anglatadiki, va bu, ehtimol,