1. Sovet milliy nazariyasi va amaliyotining asl mohiyati. Sovet hokimyati milliy siyosatining O‘zbekistonda amalga oshirilishi

hokimiyat organlari o’z xalqining manfaatlariga mos keladigan siyosat yuritish, o’z 
mintaqasining 
eng 
muhim 
muammolarini 
hal 
qilish 
imkoniga 
ega 
emas 
edilar.Respublika partiya va hukumatidagi bi-nnchi yordamchilar, O’zbekiston 
Kompartiyasi Mar-kaziy Komitetining «ikkinchi kotibi» va O’zbekiston Ministrlar Soveti 
raisining «birinchi o'rinbosari» lavo-zitnlariga 30-yillardanoq Moskvadan yuborilgan 
vakilarini tayinlash tartibi o’rnatilgan edi. Bu shaxslar katta nuquqqqa ega bo’lib 
kadrlar taqdirini o’z ixtiyorlaricha halqila olardilar.
Bundan tashqari Markazga bo’ysunadigan lavozimlar nomenklaturasi mavjud edi. Unga 
partiyaning birinchi kotiblari va davlat organlarining rahbarlari kirardilar. Masalan, 
O’zbekiston SSR Oliy Soveti Prezidiumi Raisi bo’lib 1950-59-yillarda Sharof Rashidov, 
1959—70-yil-larda Yodgor Nasriddinova ishlagan.

---

---

Fan-texnika taraqqiyotini belgilovchi sohalar uchun mutaxassislar O’zbeklardan yetarlicha 
tayyorlan-mas edi. 1959-yilda respublika aholisi tarkibida O’zbeklarning salmog’i 62% dan 
ortiq bo’lsa ham, unda-gi O’zbek ishchilarining salmog’i atigi 43%ni tashkil etdi. Ittifoqqa 
bo’ysunadigan korxonalar asosan Rossiya va boshqa respublikalardan taklif etilgan 
mutaxassislar va ishchilar bilan ta'minlanardi. Bunday korxonalarda ish haqi mahalliy sanoat 
korxonalaridagiga qaraganda ko’proq edi. Masalan, Ittifoqqa bo’ysunadigan korxo-nalarda 
bir ishchining o’rtacha ish haqi 1950-yilda 133% ga ko’paygan bo’lsa, respublikaga 
bo’ysunuvchi korxo-nalarda 73%ga ko’paydi. Bunday kadrlar siyosati mahal-liy aholining