hech ham tishim o‘tmadi.
Ikki-uch kun tongdan xuftongacha kutubxonada o‘tirar
va ko‘p martalab shu sahifani qayta o‘qir edim. Baribir, bo‘lmadi. Bir kuni
kutubxonachining ko‘zini shamg‘alat qilib kitobning shu varag‘ini yirtib oldim va
qo‘ynimga tiqdim... Bu keyinchalik mutlaqo yodimdan chiqib ketgan edi.
... Shundan so‘ng ota gunohiga iqror bo‘lib, tavba-tazarru qildi. Yaratganning
jazosiga rozi bo‘ldi. Yirtilgan sahifa sharhiga bag‘ishlab esa ulkan kitob yozdi. Unga
“Bir sahifa sharhi” deb nom qo‘ydi va kutubxonaga topshirdi.
Umrining oxirigacha bor davlatini sarflab, kutubxona homiyligini zimmasiga
oldi
.
Do'stlaringiz bilan baham: