1. Osiyocha ishlab chiqarish usullari va ularning parchalanishi

2. Revolyutsion o’zgarishlar va “katta sakrash”

Mamlakat iqtisodiyotiga etkazilgan zarar urushni 25 yil davom etganligini hisobga olganda unchalik katta emas edi. Urushdan yirik korxonalar ko‘proq jabr ko‘rardi, Xitoyda esa mayda hunarmandchilik ishlab chiqarishi keng tarqalgan edi. Undan tashqari ushbu urush o‘rta asr xarakteriga ega edi: u alohida janglar va yurishlardan iborat bo‘lib, yagona front yo‘q edi. Agrar islohotlar to‘g‘risidagi qonunga binoan 1950-1952 yy.da amalga oshirilgan harakatlarda pomeshiklardan (daromadining asosiy qismi ijara haqi hisoblangan yirik yer egalari) me’yordan ortiq yer, mol va inventarlar tortib olindi, ularga dehqonlarga beriladigan hajmda yer uchastkalari qoldirildi. Musodara qilingan yerlar dehqonlar o‘rtasida mulk qilib bo‘lib berildi. “Katta sakrash” mag‘lubiyatga uchragandan so‘ng “tenglashtirish” davri boshlandi: pasayishni to‘xtatish maqsadida, asosiy kuchlar qishloq xo‘jaligi va yengil sanoatga tashlandi. Qishloq xo‘jaligi xalq kommunalaridan “ishlab chiqarish brigadalari”ga o‘tildi. Bunday brigada, rasman kommunaning bir qismi hisoblanib, lekin katta mustaqillikka ega edi. U 20-30 oiladan tashkil topgan bo‘lib, uning boshida saylangan dehqon turardi. Dehqonlarga yana tomorqa xo‘jaliklariga ega bo‘lishga ruxsat berildi.