1. Аввало, таҳорат олишга ният қилиниб, "Аъузу биллаҳи минаш-шайтонир рожийм. Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм", дейилади

НАМОЗ ЎҚИШ ТАРТИБИ

Бир кунда беш вақт (бомдод, пешин, аср, шом ва хуфтон) намоз ўқиш ҳар бир мусулмонга фарздир.

БОМДОД НАМОЗИ

Бомдод намози икки ракат суннат, икки ракат фарз - жами тўрт ракатдан иборат.

Бомдод намозининг икки ракат суннати қуйидагича ўқилади.
1. "Аллоҳ ризолиги учун қибла томонга юзланиб, бугунги бомдод намозининг икки ракат суннатини ўқишга ният қилдим", деб қўнгилдан ўтказилади.
2. "Аллоу акбар", деб ифтитоҳ такбири айтилади. Бу такбирда эркаклар қўллар кафтини қиблага қаратиб, бош бармоқларининг учини қулоқларининг юмшоқ жойига текказишади. Аёллар қўлларини елка баробарида кўтарадилар.
3. Қўллар боғланади. Эркаклар ўнг қўл кафтини чап қўл устига қўйишади. Ўнг қўлнинг бош ва кичик бармоқлари билан чап қўл билагини ушлашади. Аёллар ўнг қўлни чап қўл устига тутиб, қўлларини кўкракка қўядилар. Бу ҳол "қиём" дейилади. Қиёмда (тик турган ҳолда) сажда қилинадиган жойга қараб, навбати билан қуйидагилар ўқилади:


САНО ДУОСИ
Субҳанакаллоуҳумма ва биҳамдика ва табаро-касмука ва тааъла жаддука ва ла илаҳа ғойрук.


ФОТИҲА СУРАСИ
Аъузу биллаҳи минаш шайтонир рожийм. Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм. Алҳамдулиллаҳи роббил ъаламийн. Ар-роҳманир роҳийм. Малики явмиддин. Иййака наъбуду ва иййака настаъийн. Иҳдинас сиротал мустақим. Сиротоллазийна анъамта ъалайҳим ғойрил мағзуби ълайҳим валлаззоллийн.


КАВСАР СУРАСИ

Инна аътойнакал-кавсар. Фасолли лироббика ванҳар. Инна шаниаъка ҳувал абтар.


ИХЛОС СУРАСИ

Қул ҳуваллоҳу аҳад. Аллаҳус сомад. Лам ялид ва лам юлад ва лам якуллаҳу куфуван аҳад.

ФАЛАҚ СУРАСИ

Қул аъузу бироббил фалақ. Мин шарри ма холақ. Ва мин шарри ғосиқин иза вақоб. Ва мин шаррин-наф-фассати фил ъуқод. Ва мин шарри ҳасидин иза ҳасад.


АН-НОС СУРАСИ

Қул аъузу бирробин-нас. Маликин-нас, илаҳин-нас. Мин шаррил васвасил хоннас. Аллазий васвису фий судурин-нас. Минал жаннати ван-нас.

4. Зам сура тугагач, "Аллоҳу акбар", деб руку қилинади. Эркаклар тирсаклари ва тиззаларини букмасдан, бармоқларини очган ҳолда, тиззаларини маҳкам чангаллаб эгиладилар (90 градус ҳолатда). Аёллар эркакларга нисбатан озроқ эгиладилар (яъни эркаклардек 90 градусгача эгилишмайди). Рукуда уч марта "Субҳана роббиял азийм" (маъноси: Эй буюк Роббим, Сен барча нуқсуонлардан поксан), дейилади.
5. Рукудан "Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ" (Аллоҳ Уни ҳамд этганларни эшитгувчидир), деб қад кўтарилади, бу ҳолат "қавма" дейилади. Қавма ҳолида "Роббана лакал ҳамд" (Эй Роббимиз, ҳар турли ҳамд-санолар ёлғиз Сенгадир), дейилади.
6. "Аллоҳу акбар", деб аввал тиззалар, кейин қўллар, сўнг пешона ва бурун ерга текказилиб, сажда қилинади. Сажда қилинаётганда оёқ панжалари қиблага қаратилади, эркакларнинг тирсаклари ерга тегмайди. Аёллар тирсакларини ерга қўядилар. Саждада уч марта: "Субҳана роббиял аъла" (Эй улуғ Роббим, Сен бутун нуқсонлардан поксан), дейилади.
7. "Аллоҳу акбар", деб саждадан бош кўтарилади ва тиз чўккан ҳолда бироз ўтирилади, бу ҳолат "жалса" дейилади. Жалсада қўллар, бармоқлар ўз ҳолича тутилиб, сонга қўйилади. Бармоқ учлари тизза билан тенг бўлиши лозим.
Эркаклар чап оёқлари устига ўтирадилар. Ўнг оёқ панжалари қиблага қаратилади. Аёллар оёқларини ўнг тарафдан чиқариб ўтирадилар.